«استطراد» از انواع اسلوب بدیعی قرآنو یکی از اسباب تناسب آیات، و در اصطلاح به این معنا است که ساختار کلام به گونهای باشد که از آن، کلام دیگری لازم آید؛ هرچند آن کلام، مقصودبالذات نباشد و بالعرض آمده باشد.
زمخشری میگوید: این آیه از باب استطراد است؛ زیرا آیات قبل درباره آشکار شدن اندام ( عورت ) آدموحواو پوشاندن آن با برگهای درختان بهشتی ، نازل شد، بنابراین، خداوند برای گوشزد این نعمت ( حفظ آبرویانسان از تحقیرواهانت با خلق لباسوپوشش ) این آیه را استطرادا آورده است؛ یعنی لازمه آیات قبلی، آوردن این آیه بود؛ نه این که این آیه مقصود بالذات باشد.