• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اذن امام به افتا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اذن امام به افتا، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و یکی از اسباب مدح راوی بشمار می‌آید.



یکی از امارات مدح، "اذن امام (علیه‌السّلام) به افتاء" است که به وسیله آن وثاقت و یا حسن راوی اثبات می‌شود.
" اذن امام (علیه‌السّلام) به افتاء و یا حکم" بهترین شاهد بر عدالت است چون به اجماع، نص و بلکه ضرورت، افتاء و حکم غیر عادل و غیر ثقه، شرعی نیست و معقول نیست امام (علیه‌السّلام) اذن به کار غیر مشروع بدهد.
[۱] مامقانی، عبدالله، تنقيح المقال، ج۱، ص۲۱۱.
[۲] نمازی شاهرودی، علی، مستدركات علم رجال الحديث، ج۱، ص۵۹.



در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:
• مامقانی، عبدالله، تنقيح المقال.
• نمازی شاهرودی، علی، مستدركات علم رجال الحديث.


۱. مامقانی، عبدالله، تنقيح المقال، ج۱، ص۲۱۱.
۲. نمازی شاهرودی، علی، مستدركات علم رجال الحديث، ج۱، ص۵۹.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اذن امام به افتا»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۲۰.    


رده‌های این صفحه : اسباب مدح راوی | اصطلاحات حدیثی




جعبه ابزار