• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد شارکی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





احمد شارَکی (م. ۳۵۵ق) از فقهای شافعی مذهب و محدثان برجسته در قرن چهارم هجری قمری بود. وی در شهر هرات به تدریس و فتوا مشغول بود و همچنین در علم نحو و تفسیر تسلط داشت. ابن شارک در سال ۳۵۵ یا ۳۵۸ هجری قمری در هرات درگذشت.



ابوحامد احمد بن محمد بن شارک شارکی هروی معروف به ابن شارک، از فقهای شافعی مذهب،
[۱] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، تاریخ نیشابور، ص۱۵۳.
فردی صاحب فتوا، نحوی و ادیبی برجسته، آشنا به علم تفسیر و محدثی صاحب نام در شهر هرات بود.


شارکی دانش خویش را از استادانی چون محمد بن عبدالرحمان سامی، حسن بن سفیان و ابویعلی فراگرفته است و کسانی چون ابوعبداللّه حاکم نیشابوری و ابوابراهیم نصرآبادی از محضر وی بهره برده و دانش آموخته‌اند.


شارکی دارای کتاب المخرّج علی صحیح مسلم بوده است.


شارکی در سال ۳۵۳ هجری که به قصد انجام مناسک حج از نیشابور می‌گذشت، به خواست یکی از بزرگان شهر و فرمان حاکم وقت از رفتن به حج بازداشته شد؛ بنابراین به ناچار مدتی در نیشابور اقامت کرد و سرانجام به هرات بازگشت و پس از مدتی در سال ۳۵۵ یا ۳۵۸ هجری در هرات درگذشت. (دیگر منابع:
[۱۰] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۵۵۷.
)


۱. حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، تاریخ نیشابور، ص۱۵۳.
۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۲۲۷.    
۳. سبکی، عبدالوهاب بن تقی‌الدین، طبقات الشافعیه الکبری، ج۳، ص۴۵.    
۴. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۳۰۳.    
۵. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ص۳۱.    
۶. داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۷۶.    
۷. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۲، ص۱۱۰.    
۸. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۳، ص۳۶.    
۹. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۲۰۸.    
۱۰. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۵۵۷.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد شارکی»، ج۲، ص۹۹.






جعبه ابزار