احمد بن یحیی منجم (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن یحیی مُنَجِّم (
۲۶۲-
۳۲۷ق) از خاندانی ایرانی تبار و دانش‌پرور بود که در سال ۲۶۲ هجری در
بغداد متولد شد. او
ادیب،
شاعر،
عالم،
فقیه و از رؤسای متکلمین
معتزله و ندیم
خلیفه عباسی،
الراضی بود. ابن
منجم نزد پدر، عموهایش و
حسن بن علیل عنزی به تحصیل علم پرداخت و از شاگردان
ابوجعفر محمد بن جریر طبری بود. وی در سال ۳۲۷ هجری درگذشت.
ابوالحسن احمد
بن یحیی
بن علی ملقب به
مُنَجِّم ، از خاندانی ایرانی تبار و دانش پرور برخاست که شماری از آنان ندیم خلفای عباسی بودند. ابوالحسن ادیب، شاعر، فاضل، عالم، فقیه
و از رؤسای متکلمین معتزله
و از ندیمان الراضی، خلیفه عباسی بود و با او اخبار و حکایاتی دارد.
وی در سال ۲۶۲ هجری متولد شد
و در شهر بغداد می‌زیست.
ابن
مُنَجِّم نزد پدرش، دو عمویش،
احمد و
هارون و حسن
بن علیل عنزی به تحصیل علم پرداخت.
همچنین از اصحاب و شاگردان ابوجعفر محمد
بن جریر طبری بود و در مسائل فقهی از مکتب او پیروی می‌کرد.
کسانی نیز مانند ابوالفرج اصفهانی
و ابوعبدالله محمد
بن عمران مرزبانی از او روایت کرده‌اند.
کتاب‌های الاجماع، المدخل الی مذهب الطبری ونصرة مذهبه، الاوقات، اثبات نبوة محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ، التوحید والرد
علی المشبهه، کتابی در تاریخ خاندان و نسب ایرانی‌اش
و البیان عن تاریخ سنی العالم
علی سبیل الحجة والبیان آثار اوست.
وی همچنین کتاب پدرش به نام الباهر را تکمیل کرد.
ابن
مُنَجِّم در سال ۳۲۷ هجری درگذشت.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد ابن
منجم»، ج۲، ص۶۹.
