احمدبنمحمد کلاباذی (۳۲۳-۳۹۸ق) از محدثان و حافظان قرن چهارم هجری قمری در بخارا بود. وی برای کسب علم و دانش به سرزمین‌های مرو، نیشابور، ری و عراق سفر کرد.
کلاباذی از محدثان بنام، حافظ‌ترین مردم ماوراءالنهر و فردی ثقه بود. در دوران حافظ ابوالحسن علی بن عمر دارقُطْنی (م. ۳۸۵ق) وارد بغداد شد و به نقل حدیث پرداخت. موقعیت و جایگاه ویژه کلاباذی سبب شد دارقطنی نیز از او روایت کند و به ستایش او بپردازد.
که نسخه‌های خطی آن در کتابخانه‌های گوناگون وجود دارد. عبدالله بن عبدالرحمان بن جزری (م. ۵۶۲ق) این کتاب را تهذیب کرده و ابن قیسرانی (م. ۵۰۷ق) نیز در کتابی به نام الجمع بین کتابَیْ ابی نصر الکلاباذی و ابی بکر بن منجویه فی رجال البخاری و مسلم جمع کرده است.
[۱۳]سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۱، ص۴۴۳.
