احمد بن محمد طبسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمد طبسی (م.
۳۵۸ق) از فقهای
شافعی مذهب در
قرن چهارم هجری قمری بود. وی پس از رسید به مقامات علمی به
نیشابور رفت و حلقه تدریس و املاء حدیث بر پا کرد. از برجسته‌ترین شاگردان وی
حاکم نیشابوری است.
ابوالحسین احمد بن محمد بن سهل طبسی اهل
طبس بود و به احتمال فراوان در همان شهر به دنیا آمد و پس از آن راهی نیشابور شد وی که از فقهای شافعی بود دانش خویش را در نیشابور و
عراق فراگرفت.
از استادان احمد طبسی می‌توان
ابواسحاق مروزی،
یحیی بن صاعد و
محمد بن اسحاق بن خزیمه را نام برد.
طبسی پس از رسیدن به جایگاه بالای علمی به نیشابور بازگشت و حلقه تدریس برپا کرد و به املای حدیث پرداخت. گویا در همین زمان در خانقاه واقع در باغ رازی‌ها اقامت گزید.
برجسته‌ترین شاگرد و راوی او، حاکم نیشابوری بود که در محضر وی به
استماع حدیث پرداخته و حدیث روایت کرده است.
طبسی سرانجام از نیشابور به زادگاهش طبس (طبسین) بازگشت و در ۳۵۸ هجری از دنیا رفت.
از طبسی شرح یا تعلیقه‌ای بزرگ در
فقه شافعی در هزار جزء باقی مانده است.
(دیگر منابع:
).
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد طبسی»، ج۲، ص۱۰۵.
