احمد بن محمد خلاّل بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمد خلاّل بغدادی (
۲۳۴-
۳۱۱ق)
محدث،
مفسر، متخصص در
لغت و
فقیه برجسته
حنبلی مذهب در
قرن سوم هجری قمری بود که در سال ۳۱۱ هجری قمری درگذشت.
ابوبکر احمد
بن محمد
بن هارون خلال بغدادی اهل
بغداد بود که در سال ۲۳۴ هجری زاده شد.
خلاّل محدث، مفسر، آگاه به لغت و از فقیهان بزرگ حنبلی مذهب بود
که عنایت خاصی به گردآوری آموزه‌های
احمد بن حنبل داشت؛ ازاین رو سفرهایی به مناطقی از
فارس،
شام و
عراق انجام داد و در این مدت کتاب‌هایی تالیف کرد.
از استادان احمد می‌توان
ابوبکر مروزی،
حسن بن عرفه (هر دو در فقه)،
محمد بن عوف حمصی و
سعدان بن نصر را نام برد.
عبدالعزیز بن جعفر،
محمد بن مظفر،
حسن بن یوسف صیرفی و صالح و عبداللّه، پسران احمد حنبل از شاگردان خلال به شمار می‌روند.
وی در بغداد در مسجد جامع مهدی به تدریس می‌پرداخت.
آثاری که به دست خلال نگارش یافته عبارت‌اند از:
- الجامع در فقه حنبلی
- السنه
- العلل
- طبقات اصحاب ابن حنبل
- الحث علی التجارة والصناعة والعمل
- الامر بالمعروف والنهی عن المنکر.
احمد خلال در سال ۳۱۱ هجری درگذشت و در کنار ابوبکر مروزی به خاک سپرده شد.
(دیگر منابع:
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد خلال»، ج۲، ص۹۱.
