احمد بن حسن اسفراینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن حسن اسفراینی (اواخر
قرن ۳ق) فردی نابینا از مفسران و محدثان
امامیه در اواخر قرن سوم هجری قمری و اهل
اسفراین خراسان بود که کتابی هم نوشته است.
ابوالعباس احمد
بن اِسفَرايني، از مفسران و محدثان امامیه که با توجه به انتسابش به اسفراین
(شهری در خراسان)، ظاهراً اهل این شهر بوده است. او نابینا بود؛
اما روشن نیست که از آغاز تولد نابینا بوده یا بعدها بینایی اش را از دست داده است.
برای او کتابی نیکو و سودمند با عنوان المصابیح فی ذکر ما نزل من القران فی اهل البیت (
علیهمالسّلام) ذکر کردهاند که راوی آن
ابوطالب محمد بن احمد بن اسحاق بن بهلول است.
احمد بن ابراهیم بن ابی رافع، شاگرد
کلینی (م.
۳۲۹ق)
نیز با واسطه ابوطالب این کتاب را روایت کرده است؛
بنابراین ابوطالب شاگرد اسفراینی در طبقه کلینی و خود اسفراینی در طبقه پیش از کلینی خواهد بود. ازاین رو به نظر میرسد وی در سالهای پایانی قرن سوم هجری میزیسته است. به همین سبب برخی از معاصران، وی را در طبقه
سعد بن عبداللّه قمی (م.
۲۹۹،
۳۰۱ق) قرار دادهاند.
از آنچه گذشت روشن میشود گفته برخی دیگر مبنی بر زندگی اسفراینی پیش از ۴۱۳ هجری
صحیح نیست.
ابوالعباس احمد بن علی بن نوح سیرافی، استاد
نجاشی این کتاب را ستوده؛
هرچند مؤلف آن تمجید نشده است؛ ولی به گفته اهل رجال، تمجید
سیرافی از کتاب، برای مدح نویسنده آن کفایت میکند.
از این جهت
ابن داوود او را در قسم اول کتاب خود ذکر کرده که به ممدوحان اختصاص دارد.
با وجود این، برخی او را تضعیف کردهاند
که نمیتوان توجیه دقیقی برای آن یافت.
برخی از اهل رجال نیز وی را با مفسر نابینای دیگری به نام
ابوالعباس احمد بن اصفهبذ قمی، نویسنده تعبیرالرؤیا که راوی آن
جعفر بن محمد بن قولویه(م.
۳۶۹ق) بوده، یکی دانستهاند.
اما با توجه به ذکر هر دو در
رجال نجاشی و
رجال و
فهرست طوسی و با توجه به تفاوت در مشخصات فردی، نام کتاب و روایتگر آن، بسیاری از رجالیان، یکی بودن آنان را نپذیرفتهاند.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد اسفراینی»، ج۲، ص۷۱.