• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن جعفر علوی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





احمد بن جعفر علوی (زنده در ۳۷۰ق) از محدثین قرن چهارم هجری قمری بود. فقط برخی از رجال نویسان از وی نام برده و ایشان را از شیوخ اجازه و فردی موثق دانسته‌اند. درباره وی اطلاع زیادی در دست نیست.



ابوجعفر احمد بن جعفر بن محمد علوی حمیری، چنان که از نسبت وی استفاده می‌شود، اهل حمیر، منطقه‌ای در صنعا بوده است. درباره وی اطلاعات چندانی در دست نیست.


رجال شناسان امامیه ازجمله شیخ طوسی احمد بن جعفر را فردی محدث دانسته و می‌نویسد: حمیری از حمید بن زیاد (م. ۳۱۰ق) روایت کرده و‌ هارون بن موسی تلعبکری (م. ۳۸۵ق) به سال ۳۷۰ هجری از شاگردان او بوده و از وی روایاتی نقل کرده است.


در کلام شیخ به وثاقت داشتن یا وثاقت نداشتن حمیری اشاره‌ای نشده؛ ولی برخی رجال نویسان وی را از شیوخ اجازه و فردی موثق دانسته‌اند.


سال درگذشت ابوجعفر دانسته نیست؛ ولی به سال ۳۷۰ یا ۳۷۶ هجری در قید حیات بوده است.


احمد علوی کتاب • المصابیح فی ذکرما نزل من القرآن فی اهل البیت (علیهم‌السّلام) را تصنیف نموده است.

۱. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۵، ص۳۶۵.    
۲. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۴۱.    
۳. مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۱، ص۲۴۰.    
۴. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۷۲.    
۵. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۴۱.    
۶. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۸۲.    
۷. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۸۲.    
۸. حسینی تفرشی، سید مصطفی، نقد الرجال، ج۱، ص۱۱۰.    
۹. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ج۱، ص۹۹.    
۱۰. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۴۳.    
۱۱. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۶۷.    
۱۲. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱، ص۴۱۰.    
۱۳. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۳۸.    
۱۴. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ج۱، ص۲۲.    
۱۵. اعلمی، محمدحسین، دایره المعارف الشیعیه العامه، ج۲، ص۴۹۳.
۱۶. امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۹۰.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد علوی»، ج۲، ص۱۰۸.






جعبه ابزار