احمد بن جعفر برمکی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن جعفر بَرمَکی (
۲۲۴-
۳۲۶ق) از علمای ذوفنون
قرن سوم و چهارم هجری قمری بود که در علوم
نحو،
لغت،
ادب،
شعر،
حدیث،
نجوم و
موسیقی مهارت داشت. او در سال ۳۲۶ هجری قمری در
واسط درگذشت و جنازه‌اش به
بغداد منتقل و دفن شد.
ابوالحسن
احمد بن جعفر بن موسی
بَرمَکی بغدادی مشهور به جَحْظَة، نوه
یحیی بن خالد برمکی (وزیر عباسیان) بود و در
شعبان سال ۲۲۴ هجری به دنیا آمد.
او به تحصیل و فراگیری علوم پرداخت و در دانش‌های نحو، لغت، ادب، شعر، حدیث، نجوم و موسیقی مهارت یافت؛ به طوری که به او لقب عالم ذوفنون دادند.
جحظه تا هشتادسالگی با حدیث آشنایی نداشت؛ ولی در بازی شطرنج، نجوم و موسیقی سر آمد بود و در آوازخوانی شهره زمانه اش بود و زمانی که چند شعر برای
معتمد،
خلیفه عباسی (خلافت
۲۵۶-
۲۷۹ق) به صورت غنا خواند، پانصد دینار
صله دریافت کرد.
کسانی چون
ابوالفرج علی بن حسین اصفهانی،
ابوعمر بن حیویه،
معافی بن زکریا و
ابوالحسن بن جندی، اشعار و اخبار جحظه را روایت کرده‌اند.
کتاب‌های
- الطبیخ
- الطنبوریین
- فضائل الکباج
- ماشاهده عن امر المعتمد
- المشاهدات
- دیوان شعر
- الترنّم
- ماجَمَعه ممّا خَزَنه (جربه) المنجّمون فَصَحَّ من الاحکام آثار جحظه است.
جحظه در سال ۳۲۶ هجری و به نقلی سال ۳۲۴ هجری پس از صد سال زندگی، در واسط از دنیا رفت. جنازه اش را به بغداد منتقل کردند و در آنجا به خاک سپردند.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «
احمد برمکی»، ج۲، ص۸۰.
