احمدبن ابراهیم صیمری (زنده در نیمه دوم قرن ۴ق) از محدثان و دانشمندان شیعه امامیه در نیمه دوم قرن چهارم هجری قمری بود. او در علوم حدیث و رجال شیعه به عنوان عالمی مورد اعتماد شناخته می‌شد و در بغداد اقامت داشت. صیمری در انتقال و تدریس علوم دینی فعال بود و شاگردانی از جمله بزرگان شیعه داشت. تاریخ دقیق وفات وی مشخص نیست، اما او در نیمه دوم قرن چهارم هجری قمری می‌زیسته است.
کتاب‌های الکشف فی ما یتعلق بالسقیفه، الفضائل، السرائر در مثالب برخی مخالفان، الضیاء فی تاریخ الائمه علیهم السلام، الاشربة و ما حلل منها و ما حرم، و النوادر که کتابی نیکو توصیف شده است، آثار و تالیفات صیمری هستند.
