احتضار انسان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرآن کریم در توصیف حالات
احتضار انسان، از
دهشت و ناتوانی انسان در بازگرداندن
روح و در هم پیچیده شدن ساق‌های
محتضر خبر می دهد.
۱. ناتوانی اطرافیان
محتضر از بازگرداندن
روح او، نشانه
حقانیت کیفر و
پاداش آخرتی: فلولا اذا بلغت الحلقوم وانتم حینـئذ تنظرون فلولا ان کنتم غیر مدینین ترجعونها ان کنتم صـدقین. «مدینین» از «دان، یدین، دین» به معنای
جزا نیز آمده است بنابراین، معنای
آیه چنین می‌شود: «اگر شما جزا داده نمی‌شوید، چرا روح
محتضر را به
کالبد او برنمی گردانید».
۲. ناتوانی اطرافیان
محتضر از بازگرداندن روح او، نشانه مقهور بودن
انسان در برابر
مرگ:
الف) فلولا اذا بلغت الحلقوم وانتم حینـئذ تنظرون فلولا ان کنتم غیر مدینین ترجعونها ان کنتم صـدقین.
ب) کلا اذا بلغت التراقی وقیل من راق وظن انه الفراق والتفت الساق بالساق الی ربک یومـئذ المساق.
در هم پیچیده شدن ساق‌های
محتضر در حال
جان دادن: کلا اذا بلغت التراقی وظن انه الفراق والتفت الساق بالساق.
نزدیک تر بودن
خدا و
فرشتگان قبض روح، به
محتضر، از اطرافیان وی: فلولا اذا بلغت الحلقوم ونحن اقرب الیه منکم ولـکن لاتبصرون. بنابر این که مقصود از
ضمیر جمع «نحن»، خدا و فرشتگان مامور قبض
روح باشد، برداشت فوق قابل استفاده است.
جانکاهی و دهشت آوری حالت
احتضار:
الف) اشحه علیکم فاذا جاء الخوف رایتهم ینظرون الیک تدور اعینهم کالذی یغشی علیه من الموت.... .
ب) ... فاذا انزلت سوره محکمه وذکر فیها القتال رایت الذین فی قلوبهم مرض ینظرون الیک نظر المغشی علیه من الموت فاولی لهم.
ج) وجاءت سکره الموت بالحق ذلک ما کنت منه تحید.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۳۵۰، برگرفته از مقاله «احتضار انسان».
