اجماع فقها

اجماع فقها به اتفاق نظر مجتهدان در امر دینی اطلاق می‌شود.

اجماع فقها، به اتفاق نظر مجتهدان هر عصر در یکی از امور دینی گفته می‌شود.

این اجماع حجت است، زیرا اتفاق نظر همه فقها در حکمی از احکام شرعی و فقهی باعث کشف نظر و رأی امام (علیهم‌السلام) می‌گردد، به خصوص اتفاق نظر فقهای متقدم، که معاصر امامان (علیهم‌السلام) یا نزدیک به عصر آنان بودند، مانند: « علی بن ابراهیم »، « علی بن بابویه قمی »، « شیخ کلینی »، « شیخ صدوق »، « شیخ مفید » و « سید مرتضی »، زیرا بی‌تردید آنان هیچ گاه بدون دلیل قطعی یا حجت معتبر به چیزی رأی نمی‌داده و عمل نمی‌کردند. از نظر شیعه ، اجماع اصطلاحی همان اجماع فقها است.

۱.	↑ بهبهانی، محمد باقر بن محمد اکمل، الفوائد الحائریة، ص۳۹۵.
۲.	↑ جناتی، محمد ابراهیم، منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، ص۲۰۸-۲۰۷.
۳.	↑ الوجیز فی اصول الفقه، زحیلی، وهبه، ص۴۶.
۴.	↑ بهبهانی، محمد باقر بن محمد اکمل، الفوائد الحائریة، ص۱۲۰.

رده‌های این صفحه : اجماع