ابومحمد حسن بن علی حلوانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومحمد حسن بن علی حُلوانی خلاّل هذلی (م ۲۴۲ هـ)، از محدثان
اهلسنت در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابومحمد حسن بن علی بن محمد حلوانی خلاّل هذلی، منسوب به حُلوان، از شهرهای بزرگ
عراق در ناحیه جبال بود
و در
مکه اقامت داشت.
حدیث را از بزرگانی چون
عبدالرزاق بن همام،
عبدالله بن نمیر،
ابوعاصم نبیل و
یزید بن هارون فرا گرفت.
جهت کسب دانش مسافرتهایی نیز به
دمشق و
مصر داشته و از اساتید و شیوخ آنجا نیز استفاده برده است.
حلوانی در مکه کرسی تدریس داشت
و علاوه بر حدیث به
علم رجال نیز آگاه بود.
از برجستهترین شاگردان و راویان وی افرادی چون
امام بخاری،
مسلم،
ترمذی و
ابنماجه قزوینی را میتوان نام برد.
ابنحجر به نقل از رجالشناسانی مانند
نسائی، ابنشیبه و
خطیب بغدادی، او را موثق دانسته است.
ابنحبّان نیز وی را از جمله ثقات ذکر کرده
و ابوحاتم او را راستگو دانسته است.
حلوانی دارای آثار و تالیفاتی بوده که از آن جمله است: المسند فی الحدیث
و کتاب فی السنن.
حلوانی به سال ۲۴۲ هـ درگذشت.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۵۵، برگرفته از مقاله «ابومحمد حسن بن علی بن محمد حلوانی».