• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوعمر حفص بن عمر عمری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابوعمر حفص بن عمر عمری، از مورخان و نسب‌شناسان در قرن سوم هجری قمری و از شاگردان هیثم بن عدی طائی بود.


ابوعمر حفص بن عمر عمری عنبری، ابن‌ندیم نام وی را در ردیف مورخان، نسب‌شناسان و همچنین شاگردان هیثم بن عدی طائی (م۲۰۷هـ) آورده و می‌گوید که کتاب الزناة الاشراف و ذکر سباب (شباب) العرب و ما جری بینها و ذکر ادعیاء الجاهلیه و کتاب النساء از اوست.
[۱] ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۲۹.    

اسماعیل پاشا می‌گوید: ابوعمر حفص بن غیاث بن طلق بن معاویه بغدادی قاضی، معروف به عنبری کتاب‌های زیاد الاشراف و ذکر شباب العرب و ما یجری بینهما و ذکر ادعیاء الجاهلیه و کتاب النساء را تالیف کرده و در سال ۱۹۴هـ از دنیا رفته است،
[۲] بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۳۳۳.    
لیکن وی این شخص را با حفص بن غیاث که نجاشی وفاتش را در سال ۱۹۴هـ ثبت کرده،
[۳] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۳۴.    
خلط نموده است.

حفص بن عمر از عصام بن طلیق،
[۴] صدوق محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۶۷.    
ابومحمد (ابوربیع) سلیمان بن محمد قافلانی،
[۵] ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حدیث ان لله تسعة وتسعین اسما، ص۱۴۱.    
محمد بن عبدالرحمان بن مجبر،
[۶] ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۷، ص۴۰۱.    
غیاث بن ابراهیم اسیدی تمیمی بصری و معاویة بن سلام دمشقی (م پس از ۱۷۰هـ) روایت کرده است.
[۷] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۲۲۳.    
[۸] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.    
روایت او از معاویة بن سلام در سال ۱۶۴هـ بوده است.
[۹] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.    

احمد بن یحیی بلاذری (م ۲۷۹هـ)،
[۱۰] بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۱، ص۱۳۸.    
[۱۱] بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۴۰.    
[۱۲] بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۹۰.    
محمد بن سعید بن زیاد،
[۱۳] حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل، ج۲، ص۱۶۴.    
احمد بن حسین نسائی،
[۱۴] حافظ ابن‌بطریق، یحیی بن حسن، خصائص الوحی المبین، ص۲۰۶.    
محمد بن غالب بن حرب تمتام (م۲۸۳هـ)،
[۱۵] حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک، ج۱، ص۲۰۴.    
احمد بن هیثم بن فراس
[۱۶] ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۷، ص۴۰۱.    
و زیاد مقبری در شمار شاگردان و راویان او آمده‌اند.
[۱۷] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۲۲۳.    
[۱۸] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.


وفات حفص بن عمر را با توجه به اساتید و شاگردانش، باید در قرن سوم دانست.

برای مطالعه بیشتر به منبع زیر مراجعه شود.
[۱۹] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۶، ص۸۰۲۴.


۱. ↑ ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۲۹.    
۲. ↑ بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۳۳۳.    
۳. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۳۴.    
۴. ↑ صدوق محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۶۷.    
۵. ↑ ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حدیث ان لله تسعة وتسعین اسما، ص۱۴۱.    
۶. ↑ ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۷، ص۴۰۱.    
۷. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۲۲۳.    
۸. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.    
۹. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.    
۱۰. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۱، ص۱۳۸.    
۱۱. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۴۰.    
۱۲. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۹۰.    
۱۳. ↑ حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل، ج۲، ص۱۶۴.    
۱۴. ↑ حافظ ابن‌بطریق، یحیی بن حسن، خصائص الوحی المبین، ص۲۰۶.    
۱۵. ↑ حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک، ج۱، ص۲۰۴.    
۱۶. ↑ ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۷، ص۴۰۱.    
۱۷. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۲۲۳.    
۱۸. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.
۱۹. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۶، ص۸۰۲۴.


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۸۸، برگرفته از مقاله «ابوعمر حفص بن عمر عمری».


رده‌های این صفحه : مورخان قرن 3 (قمری) | نسب‌شناسان قرن 3 (قمری)
جعبه ابزار