ابوعلی حسن بن صباح بزار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعلی حسن بن صباح بزار واسطی بغدادی (۱۶۹-۲۴۹ هـ)، از محدثان
بغداد در
قرن دوم و سوم هجری قمری بود.
ابوعلی حسن بن صباح بن محمد بزار واسطی بغدادی، اهل بغداد بود
و در سال ۱۶۹ هـ متولد شد.
از دوران زندگی وی اطلاع زیادی به دست نیامد، جز آنکه گفته‌اند که از کسانی چون
سفیان بن عیینه،
ابومعاویه ضریر و
روح بن عباده علوم را فرا گرفت
و افرادی چون
محمد بن اسماعیل بخاری،
عبدالله بن احمد بن حنبل،
ابواسماعیل ترمذی و
ابوالقاسم بغوی از او روایت کرده‌اند و مورد احترام
احمد حنبل بود.
حسن بزار به جهت گزارش‌هایی که راجع به وی به
مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) داده شده بود، چند مرتبه به دربار احضار شد و یک بار نیز مجازات شد.
ذهبی او را محدثی صدوق، حافظ، امام، حجت و شیخ الاسلام شمرده که در بغداد دارای جلالت زیادی بود.
درباره وی گفته‌اند که روزی بر او سپری نمی‌شد، مگر اینکه کار نیکی انجام می‌داد.
حسن بن صباح در سال ۲۴۹ هـ در بغداد
و در هشتاد سالگی درگذشت.
کتاب‌های السنن،
العمل بذات الحلق، الکرة
و برهان الاسراء
آثار حسن بن صباح است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۵۰، برگرفته از مقاله «ابوعلی حسن بن صباح بزاز».
