• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوعبدالله احمد بن حسن سکونی کندی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابوعبدالله احمد بن حسن بن اسماعیل سکونی کندی (زنده در ۲۹۱ هـ)، از مجالسان خلفای عباسی و عالم به ادبیات عرب، تاریخ و علم انساب، ایام العرب و از راویان بوده است.


ابوعبدالله احمد بن حسن بن اسماعیل سکونی کندی، در منابع از وی با عنوان سکوتی
[۱] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۲۳۱.    
[۲] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۴۹.    
و سکونی یاد شده است،
[۳] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۹۱.    
ولی با توجه به اینکه سکونی منسوب به سکون (طایفه‌ای از کنده) است،
[۴] حسن‌زاده آملی، حسن، اضبط المقال، ص۱۰۴.
سکونی صحیح‌تر به نظر می‌رسد. همچنین احتمال دارد وی همان احمد بن حسن بن اسماعیل یشکری کوفی باشد ولیکن دلیل قاطعی بر آن در دست نیست.
سکونی با مکتفی (خلافت ۲۸۹-۲۹۵ هـ) و مقتدر عباسی (خلافت ۲۹۵-۳۲۰ هـ) مجالست بسیار داشت و از مقربین آنها به شمار می‌آمد. او بسیار خوش‌مشرب و در نوشتن، خوش‌نگار و در شناخت علم انساب و ایام العرب زبانزد بود، بنابراین او به علوم مختلفی چون ادبیات، تاریخ و انساب آگاهی داشت.

او از شاگردان ثعلب (م۲۹۱ هـ) بود و ادبیات را از او فرا گرفت.
[۵] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۹۱.    
سکونی از احمد بن بدیل (م ۲۵۸ هـ) روایت کرده
[۶] ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۵، ص۳۸۸.    
و عبدالله بن عدی جرجانی (م۳۶۵ هـ) و احمد بن علی بن مهران کوفی نیز از او روایت کرده‌اند.
[۷] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵، ص۵۹.    
[۸] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۳۴.    


احمد سکونی، کتاب اسماء میاه العرب،
[۹] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۹۱.    
کتابی در غریب الحدیث،
[۱۰] ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۹۶.
کتابی در نسب،
[۱۱] ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۹۲، پاورقی.
کتابی در تفسیر
[۱۲] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۴۹.    
و تصنیفی نیز در ایام العرب داشته است.
[۱۳] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۲۳۱.    


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۱۴] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۳۹۶.    
[۱۵] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۹۱.    
[۱۶] تفضلی، آذر و فضائلی، مهین، فرهنگ بزرگان، ص۳۱.
[۱۷] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۹۷۶.
[۱۸] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۳، ص۴۶.    
[۱۹] حاجی خلیفه، مصطفى بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۰۲۵.


۱. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۲۳۱.    
۲. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۴۹.    
۳. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۹۱.    
۴. ↑ حسن‌زاده آملی، حسن، اضبط المقال، ص۱۰۴.
۵. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۹۱.    
۶. ↑ ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۵، ص۳۸۸.    
۷. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵، ص۵۹.    
۸. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۳۴.    
۹. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۹۱.    
۱۰. ↑ ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۹۶.
۱۱. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۹۲، پاورقی.
۱۲. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۴۹.    
۱۳. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۲۳۱.    
۱۴. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۳۹۶.    
۱۵. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۱۹۱.    
۱۶. ↑ تفضلی، آذر و فضائلی، مهین، فرهنگ بزرگان، ص۳۱.
۱۷. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۹۷۶.
۱۸. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۳، ص۴۶.    
۱۹. ↑ حاجی خلیفه، مصطفى بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۰۲۵.


پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۳۹، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله احمد بن حسن سکونی کندی».


رده‌های این صفحه : محدثان سده سوم(قمری) | نحویان سده سوم(قمری) | ندیمان خلفای عباسی | نویسندگان سده سوم(قمری)
جعبه ابزار