• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوسعید اصطخری (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: ابوسعید اصطخری.


حسن بن احمد اصطخری، متولد ۲۴۴ هجری، محدث و فقیه شافعی مذهب و منسوب به اصطخر فارس بود.
او از چندین استاد حدیث آموخته و خود نیز در بغداد به تدریس مشغول بود.
اصطخری در قضاوت در قم و امور حسبه بغداد فعالیت داشت و از سوی مقتدر عباسی به قضاوت در سجستان منصوب شد.
وی در مسائل فقهی و قضاوت از علمای برجسته به شمار می‌رفت و در سال ۳۲۸ هجری در بغداد درگذشت.
آثار او شامل کتاب‌های مختلف فقهی و حقوقی است.



ابوسعید حسن بن احمد بن یزید اصطخری، وی منسوب به اصطخر فارس و متولد سال ۲۴۴ هجری است.


ابوسعید از سعدان بن نصر، حفص بن عمرو ربالی، احمد بن منصور رمادی، عیسی بن جعفر وراق، عباس بن محمد دوری و جمیل بن اسحاق حدیث آموخت و روایت کرد.
محمد بن مظفر، ابوالحسن دارقطنی، ابوحفص بن شاهین، ابوالقاسم بن ثلاج و یوسف قواس نیز از او روایت کرده‌اند. درس فقه را نزد اصحاب مزنی و ربیع آموخت و در بغداد به تدریس مشغول شد.


منابع رجالی اهل سنّت گفته‌اند: از جهت علمی او هم تراز ابوعباس بن سریج است و کسی چون این دو لیاقت تدریس در بغداد را نداشته است.
اصطخری که محدث و فقیهی شافعی مذهب بود، مدتی متولی قضاوت در قم بوده و روزگاری نیز امور حسبه بغداد را اداره می‌کرد و مردی ساده پوش و پرهیزگار شناخته می‌شد.
همچنین زمانی مقتدر عباسی او را به سمت قضاوت در سجستان منصوب کرد و در آنجا در پاسخ استفتای قاهر بالله عباسی، حکم قتل دسته جمعی صابئین (ستاره پرستان) را صادر کرد.



ابوسعید نوشته‌هایی نیز داشته که با نام‌های گوناگون از آنها یاد شده است از جمله:
الفرائض الکبیر؛
الشروط والوثائق؛
• ادب القاضی بر مبنای فقه شافعی؛
• الجامع درباره حساب؛
• شرح الجبر و المقابله لابی کامل شجاع؛
• شرح المستعمل لابی الحسن الضریر فی الفروع و الاقضیه آثار او هستند.
[۶] بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۲۶۹.



ابوسعید در سال ۳۲۸ هجری در بغداد از دنیا رفت و در باب حرب به خاک سپرده شد.

۱. سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۱، ص۲۸۵.    
۲. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۲۰۶.    
۳. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۲۵۰.    
۴. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۴، ص۲۲۷.    
۵. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست (الندیم)، ص۲۶۳.    
۶. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۲۶۹.
۷. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۱، ص۲۸۷.    
۸. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۳، ص۱۹۰.    
۹. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۳، ص۳۸۵.    
۱۰. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة والنهایه، ج۱۱، ص۱۹۳.    
۱۱. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۲، ص۱۷۹.    
۱۲. حسینی، ابوبکر بن هدایة اللّه، طبقات الشافعیه (ابن هدایت الله)، ص۶۲.
۱۳. حسینی، ابوبکر بن هدایة اللّه، طبقات الشافعیه، ج۱، ص۳۴.
۱۴. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۲، ص۲۱۸.    
۱۵. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۱.    
۱۶. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۷۴.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن اصطخری»، ج۲، ص۱۶۴.






جعبه ابزار