ابوزید عبدالرحمان بن محمد جادری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جادَری، ابوزید عبدالرحمان بن محمد، فقیه و محدث
مالکی اواخر سدۀ ۸ ق/۱۴م و اوایل سدۀ ۹ق/۱۵م میباشد.
نسبت وی در منابع به صورتهای جادیری و جدیری هم یاد شده، و در المعیار المعرب ونشریسی به عنوان قدیمترین منبع دربارۀ وی، اصل و خاستگاه او
تلمسان آمده است.
جادری در ۷۷۶ یا ۷۷۷ق در فاس زاده شد و همانجا بالید.
وی در این شهر عهدهدار امر «توقیت» در جامع قرویین شد. چنانکه از آثارش برمیآید، وی در علوم دیگری نظیر
قرائت ،
نحو و
حساب هم تبحری داشته است.
جادری
قرائات هفت گانه را نزد
عثمان زروالی ،
ابوعبدالله فخار و
ابوعبدالله قیسی فرا گرفت. افزون بر آنان از
ترجانی ،
برهانالدین بن صدیق ،
رئیس بن احمر ،
محمد بن عمر لخمی ،
شیخ موسی عبدوسی ،
ابوزید مکودی و
ابوالحسن بن امام روایت میکرد.
روایاتی نیز مستقیماً و بدون ذکر سند از
ابن قاسم عتقی (د ۱۹۱ق) و
اشهب (د ۲۰۴ق) نقل کرده است.
در میان کسانی که از جادری روایت کردهاند، میتوان ابوالحسن
علی بن منون مکناسی و ابومحمد
عبدالله بن عریف را نام برد.
بر پایۀ برخی مآخذ، جادری در حدود سال ۸۱۸ یا ۸۳۹ ق در فاس درگذشت و در گورستان «باب الفتوح» آن دیار به خاک سپرده شد.
جادری آثار فراوانی تألیف کرد که در بیشتر موارد به سبب گردآوری و جمع آراء و آثار دیگران، تألیفات او در ردیف منابع مرجع نزد نویسندگان پسین قرار گرفت؛ چنانکه
ونشریسی (د ۹۱۴ق) در المعیار المعرب آراء بسیاری از فقهای
مالکی دربارۀ ابواب مختلف را از مکتوبات جادری نقل کرده است.
در میان آثار جادری، مهمترین تألیف وی که اسباب اشتهار او را هم
فراهم آورده، روضة الازهار فی علم وقتی اللیل و النهار است. این کتاب به نظم، و در زمینه شناسایی اوقات مختلف
شب و
روز و اعمال شرعی مربوط به آنها ست و از دانش جادری دربارۀ
نجوم نیز خبر میدهد. عنوان این اثر به صورت روضة الازهار فی اعمال اللیل و النهار نیز در منابع آمده، و نسخهای خطی از آن در کتابخانه خدیویه موجود است.
رودانی آن را از طریق
ابن غازی ، از شریف علی بن منون حسنی از جادری روایت کرده است.
این کتاب به سبب اهمیتش، چندینبار در فاس چاپ سنگی شده و از کتابهای درسی جامع قرویین به شمار میآمده، و هم بدین سبب شروحی متعدد بر آن نگاشته شده است که از آن جملهاند: لباب الفضة فی شرح الروضة از
احمد بن حمیده مطرفی و تفجیرالانهار خلال روضةالازهار از
محمد بن قاسم بن قاضی (برای آگاهی بیشتر دربارۀ این شروح، نک
).
جادری خود نیز گزیدهای از روضةالازهار را با عنوان اقتطاف الانوار به نثر بازگفته، و شرح کرده، و سپس آن را با عنوان مختصر اقتطاف خلاصه کرده است.
جادری به سبب گرایش به ادب عرب، شروح و اختصارهای بسیاری در این زمینه تألیف کرد که در این میان اثر بر جای ماندۀ او با رویکردی به قصیدۀ بردۀ بوصیری قابل تأمل است. وی شرح استاد خود،
ابن احمر بر این قصیده را اختصار نموده است. در برخی از منابع نام این کتاب شرح برده ذکر شده که ظاهراً همین کتاب است. کتانی نسخهای از آن را در اختیار داشته، و به روایت از ابن غازی از
علی بن منون از جادری نقل کرده است.
نسخهای از این اثر به شمارۀ ۴۴۷ در مجموعه شمارۀ ۲۱۰ در کتابخانه صبیحیه نگهداری میشود
(برای دیگر آثار وی، نک
).
(۱) ابن غازی، محمد، الروض الهتون، رباط، ۱۳۷۱ق/۱۹۵۲م.
(۲) ابن غازی، محمد، فهرس، به کوشش محمد زاهی، دارالبیضا، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
(۳) ابن قاضی، احمد، جذوةالاقتباس، رباط، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م.
(۴) باباتنبکتی، احمد، نیل الابتهاج، به کوشش عبدالحمید عبدالله هرامه، طرابلس، ۱۴۰۹ق/ ۱۹۸۹م.
(۵) تازی، عبدالهادی، جامع القرویین، بیروت، ۱۹۷۳م.
(۶) خدیویه، فهرست.
(۷) حجـی، محمد، الحرکة الفکریة بالمغرب، رباط، ۱۳۹۶ق/۱۹۷۶م.
(۸) حجـی، محمد، فهرس الخزانة العلمیة الصبیحیة، کویت، ۱۴۰۶ق/ ۱۹۸۵م.
(۹) دایه، محمد رضوان، مقدمه بر نثیر فرائد الجمان ابن احمر، بیروت، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۷م.
(۱۰) رودانی، محمد، صلة الخلف، به کوشش محمد حجی، بیروت، ۱۴۰۸ق/ ۱۹۸۸م.
(۱۱) کتانی، عبدالحی، فهرس الفهارس، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲م.
(۱۲) ونشریسی، احمد، المعیار المعرب، به کوشش محمد حجی، بیروت، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «جادری»، ج۱۷، شماره۶۳۴۳.