ابوذویب خویلد بن خالد هذلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوذؤیب خویلد بن خالد هذلی مخضرمی (م ۲۶ هـ)، از شاعران برجسته که
عصر جاهلیت و
اسلام را درک کرد و پس از مسلمان‌شدن در
مدینه سکونت گزید. او را از
شرکت‌کنندگان در
سقیفه و بیعت‌کنندگان با
ابوبکر (خلیفه اول) ذکر کرده‌اند.
ابوذؤیب خویلد بن خالد بن محرث بن زبید بن اسد بن مخزوم هذلی مخضرمی، در مدینه می‌زیست.
شاعری فصیح از
قوم بنی‌هذیل بود
و زمان جاهلیت و اسلام را درک کرد.
وی که در زمان وفات
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به مدینه آمده بود، در
سقیفه بنی‌ساعده
شرکت جست و پس از اینکه اسلام اختیار کرد، با ابوبکر بیعت نمود.
او می‌گوید که در مراسم نماز بر پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و دفن آن بزرگوار
شرکت داشتم.
ابوذؤیب تا زمان
عثمان (خلافت ۲۳-۳۵ هـ) در قید حیات بود و در سال ۲۶هـ با لشکر
عبدالله بن سعد بن ابی‌سرح به
آفریقا رفت و در فتح آفریقا
شرکت جست.
و همراه
عبدالله بن زبیر و گروهی دیگر برای دادن مژده این فتح به عثمان، به سوی مدینه حرکت کرد، اما هنگامی که به
مصر رسیدند، ابوذؤیب مرد.
برخی گویند که ابوذؤیب در جنگ روم نیز
شرکت کرد و در
روم درگذشت.
برخی گویند که او وقتی از آفریقا به مصر برمی‌گشت در راه مصر
و در سال ۲۶
یا حدود ۲۷ هـ
درگذشت و ابن‌زبیر او را به خاک سپرد.
ابوذؤیب دیوان شعری دارد.
از جمله اشعارش، قصیده عینیه او در سوگ پنج پسرش که بر اثر
طاعون در یک سال درگذشتند، می‌باشد.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۱۸، برگرفته از مقاله «ابوذؤیب خویلد بن خالد هذلی».
• عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۵۰.
