بی تردید وی غیر از محمدبنجریرطبری صاحب تفسیر و تاریخ مشهور است. همچنین گفته می‌شود غیر از محمدبنجریرطبری عالم شیعه و صاحب کتاب «المسترشد» است که شیخ طوسی به وی لقب کبیر داده است؛ زیرا: اولا راوی کتاب المسترشد، ابومحمد حسن بن حمزه، (م ۳۵۸) است، در حالی که صاحب کتاب «دلائل الامامة» معاصر شیخ طوسی (م ۴۶۰) است و مشایخ وی همان مشایخ شیخ طوسی است. ثانیا صاحب کتاب «دلائل الامامة» این کتاب را بعد از سال ۴۱۱ هجری نگاشته است؛ زیرا در این کتاب می‌گوید: «من این روایت را در کتابی به خط شیخ ابوعبدالله حسین بن غضائری رحمه الله دیدم» و غضائری، متوفای ۴۱۱ هجری است. همچنین می‌توان حدس زد که وفات صاحب کتاب دلائل الامامة بعد از این تاریخ بوده است. ثالثا صاحب دلائل الامامة با یک واسطه از شیخ صدوق روایت نقل می‌کند و شیخ صدوق هم با یک واسطه کتاب المسترشد را نقل می‌کند پس فاصله میان صاحب دلائل و صاحب المسترشد سه واسطه است. رابعا صاحب دلائل، معاصر نجاشی است. در حالی که نجاشی کتاب المسترشد را با دو واسطه روایت می‌کند. با این‌همه سید توبلی در مدینة المعاجز و علامه مجلسی در بحار الانوار و علامه سید هاشم بحرانی در مقدمه مدینة المعاجز این دو را یک نفر دانسته‌اند. آقا بزرگ تهرانی می‌فرماید: «ابو جعفر، محمدبنجریربن رستم طبریآملی مازندرانی، معاصر شیخ طوسی است. نامی از وی در کتب رجالی نیامده؛ اما او غیر از محمدبنجریرطبری کبیر از دیگر علمای شیعه و صاحب کتاب «المسترشد» است و متاخر از او می‌باشد». بنا به آنچه گفته شد مولف دلائل الامامه طبری مشهور نیست اما این هم روشن نیست که او چه کسی است و به نظر می‌رسد کتاب به چنین شخصی نسبت داده شده است.
