ابوثروان عکلی وحشی وترانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوثروان عکلی وحشی وترانی، از علمای
نحو و
لغت در
قرن دوم یا سوم هجری قمری و از شاگردان
کسائی بوده است.
ابن‌ندیم از دست نوشته
یعقوب بن سکیت آورده است که ابوثروان عکلی وحشی وترانی، از
طایفه بنی‌عکل و زبان‌آور بود که در بادیه می‌زیست و در همان‌جا به تعلیم و آموزش
زبان فصیح عربی می‌پرداخت.
در علت نام‌گذاری ابوثروان به عکلی گفته شده که «عکل» نام کنیزی بود که سرپرستی فرزندان
عوف بن وائل را بر عهده داشت و در اثر کثرت استعمال، فرزندان عوف به نام او خوانده شدند نه به نام پدرشان.
ابوثروان نحو و لغت را نزد کسائی آموخت و این رابطه باعث گردید که کسائی وی را به درگاه
یحیی بن خالد برمکی بخواند و در جریان مناظره زنبوریه که بین کسائی و
سیبویه در حضور یحیی روی داد، به عنوان داور حاضر بود و به نفع کسائی رای داد.
یکی از معروف‌ترین کسانی که با وی ارتباط لغوی داشت،
فرّاء بود.
ابوعمرو شیبانی و فرّاء از وی روایت کرده‌اند.
عکلی دو کتاب
خلق الفرس (خلق الانسان) و
معانی الشعر را بر جای گذاشت.
تاریخ مرگ ابوثروان گزارش نشده، اما از این داده‌ها به دست می‌آید که او در سده دوم می‌زیسته است.
کحاله گویا با توجه به مرگ معاصرانش، وفات او را در حدود ۲۰۰ هـ آورده است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۹۶، برگرفته از مقاله «ابوثروان عکلی وحشی وترانی».
