ابوالمواهب حسن بن هبةالله
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالمواهب حسن بن هبةالله بن محفوظ (۵۳۷ -۵۸۶ق/ ۱۱۴۲-۱۱۹۰م)،
محدث شافع است.
او که نخست نصرالله نامیده می‌شد،
یکی از معروف‌ترین افراد خاندان ابن صصری است.
وی در
دمشق نزد ابوالفتح نصرالله بن محمد لادقی و ابن قلانسی
حدیث شنید و از حافظ ابوالقاسم
ابن عساکر نیز حدیث روایت کرد.
حسن بن هبةالله در پی فراگیری حدیث سفرهای متعددی به شام،
عراق و
ایران کرد و در این سفرها نزد استادان مشهور آن روز به آموختن حدیث و
علوم اسلامی پرداخت.
وی در حماة از محمد بن ظفر، در حلب از ابوطالب بن عجمی و ابن یاسر جیّانی، در موصل از حسن بن علی کعبی و ابوعلی حسن بن علی بن نصر موصلی
حدیث شنید.
ابوالمواهب دوبار به بغداد رفت که سفر اول او در ۵۶۸ق بود.
وی در این سفرها از ابن شاتیل و هبةالله دقاق و ابن بطی حدیث فراگرفت و در ادامه
سفر خود به ایران آمد.
در
همدان از حافظ ابوالعلاء
همدانی و
اسعد بن عبدالکریم بن احمد
همدانی، در
تبریز از محمد بن
اسعد حَفَده عطاری و در
اصفهان از ابوالحسن علی بن محمد ابن احمد بن مردویه، ابورشید دانیال، محمد بن احمد بن ماشاذه و دیگران حدیث آموخت.
گفته شده که حسن بن هبةالله به
بیت المقدس نیز سفر کرد و در حضور
صلاح‌الدین ایوبی حدیث شنید.
ابوالمواهب حاصل سال‌ها سفر و
پژوهش را در ۵ اثر ذیل به
ودیعه نهاده بود: معجم الشیوخ در ۱۶ جزء
رباعیات التابعین
عوالی ابن عیینه؛ فضائل الصحابة؛ فضائل بیت المقدس یا فضائل القدس، که تمامی این آثار در زمان
حیات وی در
آتش‌سوزی محله کلاسه دمشق از بین رفت.
وی در دمشق
وفات یافت و در رکنیه در دامنه قاسیون به خاک سپرده شد.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن صصری»، شماره۱۴۰۸.
