میرزا ابوالحسنبنمحمّدامینبن میرکمال الدّین بن علاءالدّین محمّدگلستانه، مورّخ و ادیب قرن دوازدهم هجری. وی سال‌ها در خدمت عمویش میرزا محمّدتقی حاکم کرمانشاه بوده، و چندی نیز وزارت او را داشته است. سرانجام به زیارتعتبات عالیات رفته، و پس از قتل عمویش به هندوستان مهاجرت نموده، و در آن جا به نوشتن تاریخ ایران پس از عصر نادر تا سال ۱۲۰۳ق پرداخته است، و کتاب را مجمع التّواریخ نامیده است.
[۱]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، زندگی نامه علاّمه مجلسی، ج۱، ص۳۲۱.
