ابوالحسن اسحاق بنمحمّدبن ابراهیم بن حکیم بن اسید، از محدّثیناصفهان در قرن سوم و چهارم هجری است. حافظ ابونعیم اصفهانی درباره او گوید: «شیخ ثبت، صدوق عارف بالحدیث، ادیب، لایحدث الاّ من کتابه». احمدبنعبیداللّهبنمحمود و محمّدبن جعفر و محمّدبن عبداللّه بنمرزبان از او روایت می‌کنند، و او از محمّدبن عاصم، حسن بن عثمان، ابوامیّه و جمعی دیگر از محدّثین شام و حجاز و عراقنقل حدیث می‌کند. وی در رمضان سال ۳۱۲ق وفات نموده است.
