ابن منادی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن جعفر منادی (
۲۵۶-
۳۳۴ق) معروف به
ابن منادی،
فقیه،
مقری،
محدث، حافظ،
مفسر و
ادیب حنبلی‌مذهب در
قرن سوم و چهارم هجری
قمری بود.
رجال نویسان
اهل سنّت او را عالم به قرائات، محدثی حافظ و
ثقه، مفسر، دارای فصاحت کلام، آگاه به علم عربی، راستگو، امانت دار معرفی کرده‌اند.
ابوالحسین احمد بن جعفر بن محمد بن عبیداللّه منادی بغدادی مشهور به ابن منادی، اهل
بغداد، ساکن محله رصافه آن شهر
و متولد سال ۲۵۶ هجری بود.
رجال نویسان اهل سنّت او را عالم به قرائات، محدثی حافظ و ثقه، مفسر، دارای فصاحت کلام، آگاه به علم عربی، راستگو، امانت دار،
حنبلی مذهب و فقیه معرفی کرده‌اند
از ویژگی‌های ابن منادی، استدلال‌های او و آوردن دلیل در نقل روایاتش است.
ابن منادی از جدش
محمد بن عبیداللّه منادی،
محمد بن اسحاق صغانی،
عباس بن محمد دوری،
دقیقی،
ابوداوود سجستانی و
عیسی بن جعفر وراق حدیث آموخت و روایت کرد.
ابن عمر بن حیویه و
محمد بن فارس غوری از او روایت کرده‌اند.
سال درگذشت ابن منادی را به اختلاف
۳۳۶ و ۳۳۴ ذکر کرده و گفته‌اند در مقبره خیزران بغداد به خاک سپرده شد.
برای ابن منادی بیش از ۱۲۰ یا به نقلی در حدود ۴۴۰ اثر در علوم گوناگون بیان شده که بیشتر آنها در زمینه علوم قرآنی بوده است.
آثار او عبارت‌اند از:
• اختلاف العدد،
• دعاء انواع الاستعاذات من سائر آفات والعاهات،
• ناسخ القرآن و منسوخه.
• ابن منادی کتاب دیگری هم با عنوان الملاحم دارد
که در سال‌های اخیر در قم منتشر شده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد منادی»، ج۲، ص۱۲۵.
