ابن‌ابی‌کرام ابراهیم بن محمد جعفری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن محمد جعفری ملقب به ابن‌ابی‌الکرام،
فقیه،
مورخ،
محدث ممدوح، عالم و از شاگردان
امام صادق و
امام کاظم (علیهما‌السّلام) به شمار آمده است و برخی او را از اصحاب
امام رضا (علیه‌السّلام) نیز شمرده‌اند.
ابراهیم بن محمد بن (علی بن) عبدالله جعفری، ملقب به ابن‌ابی‌الکرام، نسبش با شش واسطه به
جعفر طیار می‌رسد، به همین خاطر لقب جعفری گرفته است. ابوالکرام کنیه جدش عبدالله است،
از این‌رو ابراهیم و پدرش به ابن‌ابی‌الکرام شهرت دارند.
از برخی گزارش‌ها برمی‌آید که جعفری در
مدینه می‌زیسته است.
پدرش محمد معروف به احمر عینه، در
قیام نفس زکیه از سپاهیان
منصور عباسی (خلافت ۱۳۶-۱۵۸ هـ) به فرماندهی
عیسی بن موسی بود که پس از کشته شدن
نفس زکیه، عیسی برای بشارت به منصور، سر نفس زکیه را از محمد بن ابی‌الکرام فرستاد.
ولی ابراهیم فقیه، مورخ،
از محدثان ممدوح،
فردی نیکوکار، از عالمان
امامی مذهب و از شاگردان امام صادق
و امام کاظم (علیهما‌السّلام) به شمار آمده است و امام کاظم (علیه‌السّلام) وی را از شاهدان بر وصیت خود قرار داد.
جعفری کتابی داشته که
موسی بن زنجویه ارمنی آن را گزارش کرده است.
شیخ طوسی، ابراهیم بن علی بن عبدالله جعفری را در شمار اصحاب امام رضا (علیه‌السّلام) آورده و می‌گوید که جده‌اش (مادر علی)،
حضرت زینب (علیهاالسّلام) می‌باشد
و همین فرد است که به اشتباه چند نفر از نسب او حذف شده‌اند.
نجاشی هم وی را راوی امام رضا (علیه‌السّلام) دانسته است.
همچنین از پدرش
و
معاویة بن میسره روایت دارد.
محمد بن علی بن خلف عطار،
عبدالاعلی بن اعین،
عمر بن شبّه و ابوزید از ابراهیم روایت کرده‌اند.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۰، برگرفته از مقاله «ابراهیم بن محمد جعفری».
