ابراهیم بن هاشم قمی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن هاشم قمی، از راویان
موثق شیعه و از اصحاب
امام رضا (علیه‌السّلام) در
قرن سوم هجری قمری بود. وی
امام جواد (علیه‌السّلام) را نیز درک کرد و از ایشان حدیث نقل کرده است.
ابواسحاق ابراهیم بن هاشم بن خلیل قمی کوفی، از اهالی
کوفه بود که به
قم مهاجرت کرد و در آنجا سکونت گزید. ابراهیم از شاگردان
یونس بن عبدالرحمان و از اصحاب امام رضا (علیه‌السّلام) به شمار می‌آید و اولین کسی است که احادیث کوفیان را در قم منتشر کرده است. فرزندش
علی بن ابراهیم و دیگران از او روایت نقل کرده‌اند.
درباره صحت و سقم احادیث ابراهیم بن هاشم، بین رجالیون شیعه اختلاف است. عده‌ای روایات او را صحیح برشمرده‌اند و دلیلشان این است که مردم قم بر احادیث او خرده نگرفته‌اند و دلیل دیگر این است که کسانی چون
کلینی،
سعد بن عبدالله اشعری،
عبدالله بن جعفر حمیری و
محمد بن یحیی از بزرگان بر روایات او تکیه و استناد کرده‌اند.
نام وی در ۶۴۱۴ سند از روایات آمده است، بنابراین کسی همانند او در اسناد روایات، نامش چنین ذکر نشده است. ابراهیم بن هاشم امام جواد (علیه‌السّلام) را درک کرد و از ایشان حدیث نیز نقل کرده است.
وی امامی مذهب بود و از
شهر ری عبور کرده است.
ابراهیم بن هاشم دارای کتاب النوادر و قضایا امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) بوده است.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابراهیم قمی»، ج۱، ص۷۸.
