ابراهیم بن محمد عباسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن محمد عباسی، معروف به ابن عائشه یکی از شورشیان عصر
عباسیان و از یاران
ابراهیم بن مهدی بود. او سرانجام به
سال ۲۱۰ ق به دلیل شورش در زندان
بغداد به دست
مامون کشته شد.
ابراهیم بن محمد بن عبدالوهاب بن ابراهیم امام، امیر شورشی عباسی و از یاران ابراهیم بن مهدی بود. وجه تسمیه او به ابن عائشه این بود که مادربزرگش، عائشه دختر علی بن عبدالله بن عباس قرشی هاشمی بود؛ از این رو، او را ابن عائشه خوانده‌اند.
هنگامی که مامون از
خراسان به بغداد آمد و حکومتش ثبات یافت، او به همراه ابراهیم بن مهدی، پنهان شد و علیه مامون دست به شورش زد و تلاش کرد تا برای ابراهیم بن مهدی
بیعت بگیرد.
مامون، او را فرا خواند؛ ولی ابن عائشه، پنهان شد و قصد داشت به شورش «
نصر بن شبث» بپیوندد. جاسوسان، مامون را از قصد وی آگاه ساختند. مامون او را همراه عده‌ای دیگر دستگیر و زندانی کرد. ابن عائشه و یارانش در زندان سر به شورش و تمرد برداشتند. زندانیان نیز از این حرکت حمایت کردند و ابن عائشه کسانی را واداشت که بازارهای بغداد را آتش زنند و آن‌ها نیز چنین کردند. مامون لشکریان خود را برای مقابله با شورش گسیل داشت و خود، به زندان رفته، ابن عائشه و یارانش را گردن زد و به دار آویخت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۶۹.
