ابراهیم بن مبارک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن مبارک، از راویان
و مصنفان
شیعه است. احتمالاتی درباره نسب ابراهیم داده شده، برخی او را ابراهیم بن عمرو بن مبارک بجلی ازدی، برخی او را ابراهیم بن مبارک بن عبدالله صاحب النرسی
و گروهی او را ابراهیم بن محمد بن سعدان بن مبارک دانستهاند.
نجاشی (م۴۵۰هـ) از ابراهیم بن مبارک، یاد کرده
و کتابی حدیثی را به او نسبت داده است.
به گفته
علامه شوشتری،
شیخ طوسی از روی غفلت او را در کتاب رجال خود ذکر نکرده
و شاید به جهت عدم اطلاعش از کتاب
عبدالله بن مبارک، نام او را در کتاب
الفهرست نیز نیاورده است.
مامقانی نیز او را از راویان مجهول به حساب آورده، زیرا به جز گفته نجاشی چیزی درباره او نیافته است.
برخی احتمال دادهاند او ابراهیم بن عمرو بن مبارک بجلی ازدی که در سلسله سند
ابواسحاق ثقفی صاحب
الغارات (م۲۸۳ هـ) واقع شده است، باشد.
برخی دیگر احتمال دادهاند او ابراهیم بن مبارک بن عبدالله صاحب النرسی (زنده در سال ۲۶۲ هـ) که
خطیب در
تاریخ بغداد بدو اشاره میکند،
باشد.
علامه شوشتری در اینکه وی همان ابراهیم بن مبارک صاحب النرسی مذکور در تاریخ بغداد باشد، اظهار تردید کرده است.
گروهی نیز احتمال دادهاند او همان ابراهیم بن محمد بن سعدان بن مبارک مؤلف کتاب
الخیل و حروف القرآن (م حدود ۲۵۰ هـ) باشد.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ
و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۵، برگرفته از مقاله «ابراهیم بن مبارک».