إِلْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِلْف (به کسر الف و سکون لام) به معنای پیوند و جمع شدن با میل است.
إِلْف: پیوند و جمع شدن با میل است.
باید دانست هر جمع شدن را
الفت نگویند، بلکه آن جمع شدنی است که میان اجزاء آن قبول و میل باشد را در فارسی «پیوند» می‌گوییم.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آن حضرت دربارۀ
رسول خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) فرموده:
«و أَلَّفَ بِهِ إِخْواناً، وَ فَرَّقَ بِهِ أَقْراناً، أَعَزَّ بِهِ الذِّلَّةَ، وَ أَذَلَّ بِهِ الْعِزَّةَ.» «
خداوند به وسیلۀ آن حضرت (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) برادرانی را الفت بخشید، نزدیکانی را دور کرد،
ذلّت را
عزّت نمود و عزّت را به ذلت کشید.»
آن وجود نورانی در بیانی دیگر فرموده است:
«قُلوبُ الرِّجالِ وَحْشِيَّةٌ، فَمَنْ تَأَلَّفَها أَقْبَلَتْ عَلَيْهِ.» «دل‌هاى انسان‌ها همچون حيوانات وحشى است، هركس از راه محبّت وارد شود، با او الفت مى‌گيرند.»
همچنین در نامه‌اش به
مالک اشتر می‌نویسد:
«وَ لْيَكُنْ وُزَرائِكَ یا مالِک ... مِمَّنْ لَمْ يُعاوِنْ ظالِماً عَلَى ظُلْمِهِ، وَ لا آثِماً عَلَى إِثْمِهِ، أولئِكَ أَخَفُّ عَلَيْكَ مَؤونَةً، وَ أَحْسَنُ لَكَ مَعونَةً، وَ أَحْنَى عَلَيْكَ عَطْفاً، وَ أَقَلُّ لِغَيْرِكَ إِلْفاً.» «از كسانى هستند كه با ستمگران در ستمشان همكارى نكرده و در گناه شريک آنان نبوده‌اند. اين افراد هزينه شان بر تو سبكتر، همكاريشان با تو بهتر، محبّتشان با تو بيشتر و انس و الفتشان با بيگانگان كمتر است.»
مواردی از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الف» ص۵۸.
