إِداوَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِداوَه یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای ظرفی کوچکی از
چرم (مَشک) است.
این کلمه فقط یک‌بار در بیان
حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف
دنیا آمده است.
إِداوَه به معنای ظرف کوچکی است که از چرم (مشک کوچک) درست شده است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می باشد:
آن‌جا که در وصف دنیا فرموده:
«وَ قَدْ أَمَرّ مِنْها ما كانَ حُلْواً، وَ كَدِرَ مِنْها ما كانَ صَفْواً، فَلَمْ يَبْقَ مِنْها إِلاّ سَمَلَةٌ كَسَمَلَةِ الاِْداوَةِ.» «آن‌چه در دنیا شیرین بود تلخ گشته و آن‌چه صاف بود تیره شده؛ نمانده از آن مگر باندازۀ
آب کمی مانند: آب اندک مشکی کوچک.»
فقط یک مورد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ادواه»، ص۳۵.
