أُقْحُوان (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أُقْحُوان از مفردات
نهج البلاغه، به معنای گیاهی خوشبو به‌نام
بابونه است.
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در توصیف
طاووس از این کلمه استفاده نموده است.
کلمه
أُقْحُوان به معنای بابونه است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌اللّه‌علیه) در وصف طاووس فرموده‌اند:
«وَ مَعَ فَتْقِ سَمْعِهِ خَطٌّ كَمُسْتَدَقِّ الْقَلَمِ في لَوْنِ الاُْقْحُوانِ، أَبْيَضُ يَقَقٌ.» یعنی: و در شکاف گوشش خطّی است به باریکی سر قلم و به رنگ گل بابونه بسیار سفید.»
در شرح
عبده گوید:
اقحوان: بانونج سفید.
و در
المنجد آمده:
«
الاُقحُوان نَبات برَاق زَهره مُفَلّجَة صَغیرَة یَشبَهونَ بِها الاَسنان.»
و در
فرهنگ عمید آمده: بابونه گیاهی است خوشبو ... دارای گل‌های سفید، به عربی اقحوان گویند.
«یقق» بسیار سفید به قرینۀ «ابیض یقق».
منظور از اقحوان، گل سفید آن است؛ نه ساقه‌های سبزش.
این کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اقحوان»، ص۵۵.
