أَکْوْاب (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَکْوْاب: (بِصِحَافٍ مِّنْ ذَهَبٍ وَ اَکْوابٍ) «اَکْوْاب» جمع
«کُوب» به معنای ظروف آب است که دسته نداشته باشد و به تعبیر امروز
«جام» یا
«قدح» است.
(يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَ أَكْوَابٍ وَ فِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَ أَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ) (اين در حالى است كه براى پذيرايى آنها ظرفهاى طلايى و جامهاى شراب طهور را گرداگرد آنها مىگردانند؛ و در آنجا هر چه دلها مىخواهد و چشمها از آن لذت مىبرد آماده است؛ و شما جاودانه در آن خواهيد ماند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: كلمه صحاف جمع صحفه است، و صحفه به معناى كاسه و يا كوچكتر از كاسه است. و كلمه اكواب جمع كوب است كه به معناى كوزهاى است كه دسته نداشته باشد. و آوردن دو كلمه صحاف و اكواب اشاره است به اينكه اهل
بهشت هم داراى طعامند، و هم داراى شراب، در صفحهها طعام مىخورند، و از كوبها آب مىنوشند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(بِأَكْوَابٍ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ) (با قدحها و كوزهها و جامهايى لبريز از شراب طهور.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: كلمه اكواب جمع كوب است، كه در
عرب به معناى ظرفى است كه نه دسته داشته باشد و نه لوله به خلاف اباريق كه جمع ابريق است و به معناى ظرفى است كه هم دسته دارد، و هم لوله، و در
فارسی به آن آفتابه مىگويند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَ يُطَافُ عَلَيْهِم بِآنِيَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَ أَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا) (و در گرداگرد آنها ظرفهايى سيمين و قدحهايى بلورين مىگردانند، پر از بهترين غذاها و نوشيدنيها)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: اكواب جمع كوب، به معناى ظرف آب است، البته ظرفى كه مانند ليوان نه دسته داشته باشد و نه لوله، و مراد از اينكه فرمود با چنين ظرفهاى نقرهفام دور آنان طواف مىكنند،
طواف كردن خدام بهشتى است كه براى
اهل بهشت طعام و آب مىآورند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَ أَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ) (و قدحهايى از شراب طهور نهاده شده)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: كلمه اكواب جمع كوب است، كه به معناى آفتابه بدون خرطوم و دسته است (كه در فارسى آن را تنگ مىگويند) كه در آن شراب مىگيرند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَکْوْاب»، ص۶۳.