أَکد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَکْد از مفردات
نهج البلاغه، به معنای محکم کردن آمده است.
حضرت امیر (علیه‌السلام) برای
فلسفه خلقت حضرت آدم (علیه‌السلام) از این واژه استفاده نمود.
در این کتاب برای تبیین موضوعات گوناگونی برای این واژه استفاده شده است.
این ماده مجموعا چهار بار در «نهج البلاغه» یافت شده است.
واژه
ی أَکْد، به معنای
تاکید و محکم کردن می‌باشد.
در لغت آمده:
«
اَکَّدَ العَهد: اَوثَقَه، اَکَّد الشَّیء: قَرَّرَه.»
و نیز آمده:
«
اَلاَکید: اَلوَثیقُ المُحکَم.»
ظاهرا فعل آن از ثلاثی مجرّد نیامده است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (علیه‌السلام) در رابطه با حضرت آدم (علیه‌السلام) فرموده:
«وَ لِيُقيمَ الْحُجَّةَ بهِ عَلَى عِبادِهِ، و لَمْ يُخْلِهِمْ بَعْدَ أَنْ قَبَضَهُ، مِمّا يُؤَكِّدُ عَلَيْهِمْ حُجَّةَ رُبوبِيَّتِهَ.» خداوند آدم را به زمین آورد ... تا به وسیله او بر بندگانش
حجت اقامه کند، پس از میراندن آدم، بندگان خویش را از آن‌چه حجت ربوبیت را بر آن‌ها تاکید کند، خالی نگذاشت.»
این ماده مجموعا چهار بار در «نهج البلاغه» یافت شده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اکد»، ص۵۵.
