• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَنْباء (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





اَنْباء: (فَسَیَاْتیهِمْ اَنْباء)
«اَنْباء» جمع‌ «نبا» به معنای خبر مهم است؛ و منظور در اینجا کیفرهای سختی است که در این جهان و جهان دیگر دامن‌گیر آنها می‌شود. گر چه بعضی از مفسران مانند «شیخ طوسی» در «تبیان» این کیفرها را منحصر به کیفر آخرت دانسته‌اند، ولی غالب مفسران، آن را مطلق و شامل هر دو نوع کیفر می‌دانند؛ و در واقع چنین است، چرا که آیه اطلاق دارد و از این گذشته کفر و انکار بازتاب وسیع و گسترده وحشتناکی در تمام زندگی انسان دارد، چگونه می‌توان از آن صرف‌نظر کرد؟ و منظور از «اَنْباء» (اخبار) در سوره‌ «قمر» همان خبرهای امت‌های پیشین و اقوامی است که به عذاب‌های گوناگون هلاک شدند؛ و نیز اخبار قیامت، و مجازات ظالمان و کافران که در قرآن از روی آنها پرده برداشته شده است.





۱.۱ - آیه۶ سوره شعراء

(فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون) (آنان تكذيب كردند؛ امّا بزودى اخبار كيفر آنچه را استهزا مى‌كردند به آنان مى‌رسد!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه انبؤا جمع نبا است كه به معناى خبر مهم است. و معناى جمله اين است كه: چون مشرکین از هر ذكرى اعراض مى‌كنند به ناچار اين حكم عليه ايشان صادر شد كه ايشان جزء تكذيب كنندگان شدند و چون ثابت شد كه جزء تكذيب‌كنندگانند، پس به زودى خبرهاى مهم و خطرناكى به ايشان خواهد رسيد، خبر اعراض و استهزايشان نسبت به آیات خدا و آن خبرهايى كه همان عقوبتهاى دنيايى و آخرتى است كه به زودى صورت خواهد گرفت. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۴ سوره قمر

(وَ لَقَدْ جَاءهُم مِّنَ الْأَنبَاء مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ) (به اندازه كافى براى بازداشتن از بديها اخبار و سرگذشت امتهاى پيشين به آنان رسيده است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله من الانباء بيان همان چيزى است كه در آن عبرت و پندگيرى و مزدجر است، و مراد از آن انباء ، اخبار امت‌هاى گذشته‌اى است كه هلاك شدند، و يا مقصود اخبار روز قيامت است، و هر دو وجه را احتمال داده‌اند، و از ظاهر اينكه آيت را با بيان خبرهاى روز قيامت و سپس با خبرهاى عده‌اى از امت‌هاى هلاك شده تعقيب كرده، بر مى‌آيد كه مراد از اخبارى كه در آن عبرت و مزدجر هست، همه اخبار مذكور است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. شعراء/سوره۲۶، آیه۶.    
۲. قمر/سوره۵۴، آیه۴.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۸۸.    
۴. فخرالدین طریحی، تفسیر مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۴۰۴.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۲۱۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۳۱.    
۷. شعراء/سوره۲۶، آیه۶.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۶۷.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۴۸.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۵۱.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۶.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۸۹.    
۱۳. قمر/سوره۵۴، آیه۴.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۸.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۹۱.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۵۶.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۶.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۸۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَنْباء»، ص۷۵.    






جعبه ابزار