أَلْیَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَلْیَه (به فتح الف) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای
دنبه گوسفند است.
در بیان
حضرت علی (علیه‌السلام) نسبت به زوال ملک
بنی امیّه به کار رفته است.
این واژه فقط یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
أَلْیَه به معنای
دنبه گوسفند است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
در رابطه با زوال ملک بنی امیه، آمده است که امام (علیه‌السلام) در این خصوص می‌فرماید:
«وَ ايْمُ اللهِ لَيَذوبَنَّ ما فی أَيْديهمْ بَعْدَ الْعُلُوِّ وَ التَّـمْكِينِ كَما تَذوبُ الاَْلْيَةُ عَلَى النّارِ.» «به خدا
قسم آنچه در دست دارند، بعد از
قدرت و تمکّن، ذوب می‌شود و از بین می‌رود چنانکه
دنبه بر روی
آتش ذوب می‌شود.»
باید دانست «الیه» به فتح اوّل آید.
این واژه فقط یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الی»، ص۷۲.
