• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَلِیمٌ‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أَلِیمٌ‌: (وَلَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ)
«أَلِیمٌ‌» به معنای درد است.
نفاق در واقع يک نوع بیماری است، انسان سالم يک چهره بيشتر ندارد، هماهنگى كامل در ميان روح و جسم او حكم‌فرما است، چرا كه ظاهر و باطن و روح و جسم همه مكمل يک‌ديگرند اگر مؤمن است، تمام وجود او فرياد ایمان مى‌كشد و اگر منحرف شود باز هم ظاهر و باطن او نشان دهنده انحراف است، اين دوگانگى جسم و روح درد تازه و بيمارى اضافى است، اين يک نوع تضاد و ناهماهنگى و از هم گسستگى است كه حاكم بر وجود انسان مى‌شود.
و از آن‌جا كه سرمايه اصلى منافقان، دروغ است و تا بتوانند، تناقض‌ها را كه در زندگيشان ديده مى‌شود با آن توجيه كنند، در این آیه مى‌فرمايد: براى آن‌ها عذاب اليمى است بخاطر دروغ‌هايى كه مى‌گفتند.



به موردی از کاربرد «أَلِیمٌ‌» در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - أَلِیمٌ‌ (آیه ۱۰ سوره بقره)

(فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضًا وَلَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ) «در دل‌هاى آنان يک نوع بيمارى است؛ خداوند بر بيمارى آنان افزوده؛ و به خاطر دروغ‌هايى كه مى‌گفتند، عذاب دردناكى در انتظار آن‌هاست.»

۱.۲ - أَلِیمٌ‌ در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين حال و روز منافق است، كه ايمان را دوست نمی‌دارد، اما از روى ناچارى بدان تظاهر مى‌كند، چون اگر نكند به‌اصطلاح نانش آجر ميشود، ولى چون دلش با زبانش يكسان نيست، و دلش به نور ايمان روشن نگشته، لذا راه زندگيش آن‌طور كه بايد روشن نمی‌باشد، و معلوم است كسى كه می‌خواهد به چيزى تظاهر كند كه ندارد، لا يزال پته‌اش روى آب مى‌افتد، و همواره دچار خطا و لغزش ميشود، يک قدم با مسلمانان و به عنوان يک فرد مسلمان راه مى‌رود، اما خدا رسوايش نموده، دو باره مى‌ايستد.
و اگر خدا بخواهد اين ايمان ظاهرى را هم از او مى‌گيرد، كه از همان روز اول رسوا شود، و مسلمانان فريبش را نخورند، (اما خدا چنين چيزى را نخواسته است).

۱. بقره/سوره۲، آیه۱۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۲.    
۳. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۷۵.    
۴. شرتونی، سعید، اقر الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۵، ص۷۲۵.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌ ط-دار الکتب الاسلامیه، ج۱، ص۹۴.    
۶. بقره/سوره۲، آیه۱۰.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۸۸.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۵۶.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۷۴.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۳۶.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «الیم»، ج۱، ص۷۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره بقره | لغات قرآن




جعبه ابزار