آثار عصیان حوا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

عصیان آدم و حوا (علیهماالسلام) درپیدارنده آثاری بود که در قرآن به آنها اشاره شده است.

---

زشتیهای حوا (علیهاالسّلام)، بر اثر عصیان او از فرمان خدا، مبنی بر دوری از درخت ممنوع نمایان شد.
«ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة... ولا تقربا هـذه الشجرة... • فدلـهما بغرور فلما ذاقا الشجرة بدت لهما سوءتهما...؛ و ای آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید! امّا به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود• و به این ترتیب، آنها را با فریب (از مقامشان) فرودآورد. و هنگامی که از آن درخت چشیدند، اندامشان (عورتشان‌) بر آنها آشکار شد؛ و شروع کردند به قرار دادن برگهای (درختان) بهشتی بر خود، تا آن را بپوشانند. و پروردگارشان آنها را ندا داد که: آیا شما را از آن درخت نهی نکردم؟! و نگفتم که شیطان برای شما دشمن آشکاری است؟».
«یـبنی ءادم لا یفتننکم الشیطـن کما اخرج ابویکم من الجنة ینزع عنهما لباسهما لیریهما سوءتهما...؛ ای فرزندان آدم! شیطان شما را نفریبد، آن گونه که پدر و مادر شما را از بهشت بیرون کرد، و لباسشان را از تنشان بیرون ساخت تا عورتشان را به آنها نشان دهد! چه اینکه او و همکارانش شما را می‌بینند از جایی که شما آنها را نمی‌بینید؛ (امّا بدانید) ما شیاطین را اولیای کسانی قرار دادیم که ایمان نمی‌آورند».
«فقلنا یــادم ان هـذا عدو لک ولزوجک... • فوسوس الیه الشیطـن قال یــادم هل ادلک علی شجرة الخلد وملک لا یبلی• فاکلا منها فبدت لهما سوءتهما...؛ پس گفتیم: ای آدم! این (ابلیس) دشمن تو و (دشمن) همسر توست! مبادا شما را از بهشت بیرون کند؛ که به زحمت و رنج خواهی افتاد• سرانجام هر دو از آن خوردند، (و لباس بهشتیشان فرو ریخت،) و عورتشان آشکار گشت و برای پوشاندن خود، از برگهای (درختان) بهشتی جامه دوختند! (آری) آدم پروردگارش را نافرمانی کرد، و از پاداش او محروم شد• سپس پروردگارش او را برگزید، و توبه‌اش را پذیرفت، و هدایتش نمود».

---

عصیان حوا (علیهاالسّلام) از فرمان خدا، درباره پرهیز از درخت ممنوع، موجب ستم به خویش شد.
«وقلنا یـــادم اسکن انت وزوجک الجنة... ولا تقربا هـذه الشجرة فتکونا من الظــلمین• فازلهما الشیطـن عنها فاخرجهما مما کانا فیه...؛ و گفتیم: ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهای) آن، از هر جا می‌خواهید، گوارا بخورید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد• پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند، بیرون کرد. و (در این هنگام) به آنها گفتیم: همگی (به زمین) فرود آیید! در حالی که بعضی دشمن دیگری خواهید بود. و برای شما در زمین، تا مدت معینی قرارگاه و وسیله بهره برداری خواهد بود».
«ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة... ولا تقربا هـذه الشجرة فتکونا من الظــلمین• قالا ربنا ظـلمنا انفسنا...؛ و ای آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید! امّا به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود• گفتند: پروردگارا! ما به خویشتن ستم کردیم! و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی، از زیانکاران خواهیم بود».

---

محروم شدن حوا (علیهاالسّلام) از مقام قرب الهی، در پی تخلف از فرمان الهی بود.
ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة... • فوسوس لهما الشیطـن... • فدلـهما بغرور فلما ذاقا الشجرة بدت لهما سوءتهما... ونادهما ربهما الم انهکما..
(واژه «ندا» به طور معمول در مواردی به کار می‌رود که مخاطب، فاصله زیادی با ندادهنده داشته باشد و کاربرد این واژه، پس از عصیان آدم و حوا (علیهما السلام)، نشانگر دور شدن آنان از مقام قرب است.)
اینکه فرمود: " و ناداهما ربهما ا لم انهکما عن تلکما الشجرة" دلالت دارد بر اینکه آدم و حوا در آن موقع که خداوند این خطاب را به آنان می‌کرده از مقام قرب خدا دور شده بودند، برای اینکه" ندا" به معنای صدا زدن از دور است، هم چنان که" تلکما" هم که در" تلکما الشجرة" است این دلالت را دارد، زیرا این کلمه نیز برای اشاره به دور است، بخلاف" هذا" که برای اشاره به نزدیک است.

---

فریب خوردن حوا (علیهاالسّلام) از شیطان، در تناول از درخت ممنوع، باعث هبوط وی از بهشت شد.
وقلنا یـــادم اسکن انت وزوجک الجنة... ولا تقربا هـذه الشجرة... • فازلهما الشیطـن عنها فاخرجهما مما کانا فیه وقلنا اهبطوا...
ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة... ولا تقربا هـذه الشجرة... • وقاسمهما انی لکما لمن النـصحین• فدلـهما بغرور فلما ذاقا الشجرة... • قال اهبطوا...
«فقلنا یــادم ان هـذا عدو لک ولزوجک فلا یخرجنکما من الجنة فتشقی• فوسوس الیه الشیطـن قال یــادم هل ادلک علی شجرة الخلد وملک لا یبلی• فاکلا منها... • قال اهبطا منها جمیعـا...؛ پس گفتیم: ای آدم! این (ابلیس) دشمن تو و (دشمن) همسر توست! مبادا شما را از بهشت بیرون کند؛ که به زحمت و رنج خواهی افتاد• سرانجام هر دو از آن خوردند، (و لباس بهشتیشان فرو ریخت،) و عورتشان آشکار گشت و برای پوشاندن خود، از برگهای (درختان) بهشتی جامه دوختند! (آری) آدم پروردگارش را نافرمانی کرد، و از پاداش او محروم شد• سپس پروردگارش او را برگزید، و توبه‌اش را پذیرفت، و هدایتش نمود• (خداوند) فرمود: هر دو از آن (بهشت) فرود آیید، در حالی که دشمن یکدیگر خواهید بود! ولی هرگاه هدایت من به سراغ شما آید، هر کس از هدایت من پیروی کند، نه گمراه می‌شود، و نه در رنج خواهد بود».

---