شهید ثانی یکی از علمای بزرگ شیعه میباشد. وی در ۹۶۵ ق در جبع از قرای جبل عامل به دنیا آمد و در نهایت با شهادت از دنیا رفت. آثار نفیسی در علوم مختلف اسلامی (در حدود هشتاد عنوان) از وی به یادگار مانده است که مورد توجه علمای اسلامی در قرون متمادی بوده است.
شهید ثانی، شیخ زین الدین (جبع ۹۱۱ استانبول ۹۶۵ ق) فرزند نور الدین علی عاملی جبعی شامی، معروف به ابن الحجة و مشهور به شهید ثانی، از استوانههای دینو اعاظم علمای امامیهو طرف اجازات. ولادت و نشأت وی در جبع، از قرای جبل عامل بود؛ پس از اخذ علوم و فنون ادب و پس از وفات پدرش (۹۲۵ ق) به شهر میس هجرت نمود و به حوزه درسی شیخ علی بن عبد العالی کرکی ملحق گردید و شرائع و ارشاد و قواعد علامه را نزد او تلمذ کرد. سپس در سال (۹۳۳ ق) راهی کرک نوح گشت و به حوزه درس همسر خاله خود شیخ علی میسی پیوست و همچنین از محضر سید حسن بن سید جعفر صاحب المحجة البیضاء کسب فیض کرد، تا اینکه به زادگاه خود جبع بازگشت (۹۳۴ ق) و به ارشاد و قضای حوایج مردم پرداخت. سپس به دمشق هجرت نمود (۹۳۷ ق) و به حوزه درس فیلسوف امامیشیخ شمس الدین محمد بن مکی پیوست و کتب طب و شرح الموجز النفیسی و غایة القصد وحکمة الاشراقسهروردی را نزد او تلمذ کرد و کتاب الشاطبیة و قراءات مختلف را نزد شیخ احمد بن جابر فرا گرفت. از آنجا ابتدا به حجاز (۹۴۴ ق) و سپس راهی عتبات مقدسه عراق (۹۴۶ ق) شد و از علمای آن دیار کسب فیض نمود و به درجه والای اجتهاد نایل گردید. او از کربلا به سوی قسطنطنیه حرکت کرد (۹۵۱ ق) و به ارشادوتدریس پرداخت و در این هنگام بود که تولیت مدرسه نوریه بعلبک سوریه به او تفویض گشت و راهی این شهر شد وفقه مذاهب پنج گانه را در مدرسه نوریه تدریس میکرد. شهید جماعتی از مشایخ سنی خود را در اجازات خویش به شاگردانش نام برده است از جمله آنها: شیخ شهاب الدین احمد شافعی، شیخ ملاحسین جرجانی، شیخ زین الدین مالکی و شیخ ناصر الدین شافعی و چند تن دیگر. شهید ثانی که سفرهای بسیاری به ممالک اسلامی داشته با علما و فلاسفه فریقین روابط دائمی برقرار کرده بود. رفته رفته آوازه بلندی در محافل علمی و مجامع دینی یافت وشیعیان از (۹۴۸ ق) در امر تقلیدومرجعیت به او رجوع نمودند؛ به طوری که مورد احترام کافه طبقات مردم بود و به نشر احکام دین کوشش فراوانی داشت و در امر تربیت طلاب و در راه ترویج تشیعو احیای مکتب اهل بیت: تلاش ورزید و مرجعیت عظمی و ریاست مذهبی تامه علمای شیعه را به خود اختصاص داد.