جَزیره (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای قطعه زمینی که گرداگرد آن را آب فرا گرفته باشد که حضرت علی (علیهالسلام) در خصوص کعبه از این واژه استفاده نموده است.
جَزر (بر وزن عقل) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ذبح، برگشتن دریا به عقب یعنی جزر مقابل مدّ که حضرت علی (علیهالسلام) در خصوص حسرت نسبت آینده از این واژه استفاده نموده است.
جَرَی (به فتح جیم) یکی از مفردات نهجالبلاغه، به معنای روان شدن و جاری شدن است. حضرت علی (علیهالسلام) در بیانی خطاب به اشعث بن قیس، از این واژه استفاده نموده است. مَجْری (به فتح میم) اسم مکان به معنای محل جریان، راه، راه آب آمده و جمع آن مَجاری است.
