نَوْش (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَوْش (به فتح نون و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنى تناول و اخذ است.
نَوْش به معنى تناول و اخذ است.
«نَاشَ الشيءَ نَوْشاً: تناولهُ» تناوش نيز به معنى تناول است.
به موردی از
نوش که در قرآن به کار رفته است، اشاره میشود:
(وَ قالُوا آمَنَّا بِهِ وَ أَنَّى لَهُمُ التَّناوُشُ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ)
«و گويند به
قرآن ايمان آورديم. چه طور میتوانند آن را از مكانى دور اخذ كنند و ايمان بياورند.»
آیه درباره آن است كه چون مردم به عذاب
خدا گرفتار شدند و مردند، فرصت ايمان از دستشان رفت. ديگر ايمان آوردن به حالشان سودى نخواهد داشت و
آخرت از دنيا بسيار دور است.
به موردی که در
نهج البلاغه بهکار رفته است، اشاره میشود:
امام علی (علیه السلام) میفرماید:
«لَقَدِ اسْتَخْلَوْا مِنْهُمْ أَيَّ مُذّكر، وَ تَناوَشوهُمْ مِنْ مَكان بَعيد.» «خالى كردهاند از ذكر گذشتگان خود، عبرت را چه عبرتى و اخذ كردهاند گذشتگان را از دور با ذكر مفاخره و غيره.»
اين كلمه تنها يکبار در
کلام اللّه آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نوش»، ج۷، ص۱۳۰.
