خداوند حکیم، مردان شایسته‌ای را برای هدایت و سعادت‌مند ساختن انسان برگزید. آنان همان پیامبران الهی‌اند که فیض هدایت الهی به واسطه آنان بر بندگان جاری شده است. بعثتانبیا برای رسیدن انسان به کمالی که هدف خلقت اوست لازم است، چرا که عقل او هرچند در پیمودن راه کمال، موثر و مفید است، ولی کافی نیست. تفاوت دیدگاه و اندیشه‌های بشری در اخلاق و اقتصاد و روابط اجتماعی و جوانب دیگر زندگی، بهترین دلیل است بر اینکه انسان از شناخت صحیح این مسایل ناتوان است. خداوند می‌فرماید: «کانَ النّاسُ اُمَّهً واحِدَهً فَبَعَثَ اللهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ وَ اَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ؛
مردم در آغاز یک دسته بودند، پس خداوند پیامبران را بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده فرستاد و همراه آنان کتاب آسمانی را به حق فرستاد، تا در میان مردم در آنچه اختلاف داشتند داوری کند.»
