• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مِسْک (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مِسْک (قاموس قرآن (جلد ۶))
مقالات مرتبط: مِسک (لغات‌قرآن)، مِسْک (مفردات‌نهج‌البلاغه)، عطر.


مِسْک (به کسر میم و سکون سین) از واژگان قرآن کریم به معنای مشک كه نوعی عطر است.


مِسْک
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۵۹.    
[۲] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۸۸.    
به معناى مشک كه عطر مخصوصى است.
این عطر از آهو گرفته شده است.

به موردی از مِسْک که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - مِسْكٌ‌ (آیه ۲۶ سوره مطففین)

(خِتامُهُ‌ مِسْكٌ‌)

[۳] مطففین/سوره۸۳، آیه۲۶.    

(مُهرى كه بر آن نهاده شده از مشک است.)
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۸.    
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۹۳.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۳۸.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۷۲.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۹۲.    

مسک در آيه نكره است و نمی‌شود مثل مشک دنيا باشد.
(ببینید: ختم (مفردات‌قرآن))


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۵۹.    
۲. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۸۸.    
۳. ↑ مطففین/سوره۸۳، آیه۲۶.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۸.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۹۳.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۳۸.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۷۲.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۹۲.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مسک»، ج۶، ص۲۵۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره مطففین
جعبه ابزار