مُنْکَر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

مُنْکَر (به ضم میم و سکون نون و فتح کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای ناشناخته، در مقابل معروف است.
منظور از آن در قرآن معصیت است.

---

مُنْکَر (به صیغه مفعول) به معنای ناشناخته، در مقابل معروف است.
به قول راغب کار منکر و امر منکر آن است که عقل سلیم آن را قبیح و ناپسند می‌داند یا عقل درباره آن توقّف کرده و شرع به قبح آن حکم می‌کند.

---

به موردی از مُنْکَر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْمُنْکَرِ (آیه ۱۰۴ سوره آل عمران)

(وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ اُمَّةٌ یَدْعُونَ اِلَی الْخَیْرِ وَ یَاْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ‌ الْمُنْکَرِ)

«باشد از شما امّتی که به خیر دعوت می‌کنند و به معروف و کارهای پسندیده (اعم از واجب و مستحب) امر و از معصیت نهی می‌کنند.»

---

---

قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «منکر»، ج۷، ص۱۱۰.    

• ترجمه
• اعراب گذاری
• جستجوی سریع