مَذْموم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَذْموم (به فتح ذال و تشدید میم) از
واژگان قرآن کریم،
اسم مفعول از ماده «ذمّ» به معنای نکوهیده است.
این واژه سه بار در
قرآن کریم به کار رفته است.
مَذْموم اسم مفعول از ماده «ذمّ» است.
ذمّ به معنای نكوهش و خلاف
مدح است.
در
اقرب گويد: ذمّ خلاف مدح و عيب است.
آن
مصدر و اسم هر دو به كار رفته است.
به موردی از
مَذْموم که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولًا)
يعنى «با خدا معبود ديگرى مگير و گرنه نكوهيده و خوار گردى.»
(مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاء لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا)
(هر كس كه تنها زندگى زودگذر دنيا را مى‌طلبد، آن مقدار را كه بخواهيم به هر كس اراده كنيم، مى‌دهيم؛ سپس دوزخ را براى او قرار خواهيم داد، كه در آتش سوزانش مى‌سوزد در حالى كه نكوهيده و رانده درگاه خدا است.)
(لَوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَ هُوَ مَذْمُومٌ)
(و اگر رحمت پروردگارش به ياريش نيامده بود، از شكم ماهى بيرون افكنده مى‌شد در حالى كه نكوهيده بود.)
«مذموم» سه بار در قرآن آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مذموم»، ج۳، ص۲۳.
