|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
• آن فرمانده خیانتکار خائن‌زاده به من می‌گوید: چرا تو با آن شهید، فرزند فاطمه (علیه‌السّلام) نجنگیدی؟! • آری پشیمانم که چرا او را یاری نکردم. بلی، هر که به موقع توفیق نیابد، پشیمان می‌شود. • من از اینکه در جرگه حامیان او نبوده‌ام، به حسرتی دچارم که هرگز از من جدا نخواهد شد. • خدا روان کسانی را که در نصرتش کمر همت بستند، از باران رحمت خویش سیراب کند. • اکنون که بر قبور و جایگاه آنان ایستاده‌ام، اشکم ریزان است و نزدیک است جگرم پاره شود. • به جانم قسم آنان در جنگ دلیر و پیشتاز بودند و چون شیر، از حسین (علیه‌السّلام) حمایت کردند. • اگرچه آنها کشته شدند، هر انسان باتقوایی بر روی زمین، در مرگشان غمگین و حیران است. • هرگز کسی برتر از آنان دیده نخواهد شد، که در دم مرگ، سروران و سرفرازانی درخشان باشند. • ای ابن زیاد آنان را از روی ستم می‌کشی و درعین حال دوستی ما را امید داری؟! از این نقشه ناسازگار با ما، دست بردار. • قسم به جانم، با کشتن آنها ما را به خشم آورده‌اید؛ تا جایی که بسیاری از مردان و زنانمان در پی انتقام از شمایند. • پیوسته در پی آنم که همراه با لشکری، به جنگ این گروه، که ظالمانه از مسیر حق منحرف شده‌اند، بروم. • دست بردارید، و گرنه با گروه‌های جنگجو، چنان بر شما حمله می‌برم که از هجوم دیلمیها بر شما سخت‌تر باشد. ۲.۲ - نفرین قاتلان امام و دعوت به خونخواهینفرین فرستادن بر بنی‌امیّه و قاتلان نواده بزرگوار پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و دعوت به خونخواهی او، دیگر ویژگی اشعار این دوره است، گر چه حکومت بنی‌امیّه، شاعران را در تنگنا و گاه تعقیب قرار می‌داد. منصور نمرى، از شاعران شيعى اين دوره بود كه با سرودن اشعاری نظیر ابیات زیر، تحت تعقیب حکومت بنی‌امیّه قرار گرفت:
• وای بر شما! نواده‌های پیامبر کشته می‌شود. • آن گاه برای کشندگان‌شان بهشت جاویدان آرزو می‌کنند. • بدا به حال تو‌ای کشنده حسین! • بار گناهی که بدوش می‌کشی گران و تحمل‌ناپذیر است. • من در کفر کشنده او شک ندارم. • تردیدم در کفر آنان است که او را در صحنه نبرد تنها گذاردند. ۱. ↑ ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص۱۲۱. ۲. ↑ ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، کتاب الاغانی، ج۱۷، ص۲۴. ۳. ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۱۰، ص۲۳۴. ۴. ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ،ج۱۰، ص۲۳۵. ۵. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۶۰. ۶. ↑ ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری متمم الصحابه الطبقه الخامسه، ج۱، ص۵۱۴. ۷. ↑ ابومخنف، مسلم، وقعه الطف، ص۲۷۶. ۸. ↑ ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۸۸. ۹. ↑ ابن معتز، عبدالله، طبقات الشعراء، ص۲۴۳. ۱۰. ↑ آل درویش، عبدالله، المجالس العاشوریه، ص۶۶۵. ۱۱. ↑ امین عاملی، سیدمحسن، اعیان الشّیعه، ج۱۰، ص۱۴۰. ۱۲. ↑ ابن اثیر، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۲، ص۲۴. ۱۳. ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۱۰، ص۱۸۹. • پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۲، ص۳۵۰-۳۵۱. رده‌های این صفحه : تاریخچه عزاداری برای امام حسین | رخدادهای پس از شهادت امام حسین | شاعران اهل بیت | شاعران عرب | مرثیه سرایان | مقتل جامع سیدالشهداء
|
