مخالفت قطعی، مقابل مخالفت احتمالی بوده و به این معنا است که مکلف علم اجمالی به تکلیف دارد، ولی به دنبال انجام تکلیف نیست و به گونه‌ای عمل می‌کند که به مخالفت امر مولا علم تفصیلی یا اجمالی پیدا می‌شود، مانند این که مکلف می‌داند مایع موجود در یکی از دو لیوان شراب است، اما هر دو را می‌نوشد؛ در این جا او به طور قطع با دستور مولا که فرموده «لا تشرب الخمر» مخالفت نموده است، و یا می‌داند در روز جمعه یا نماز ظهر، واجب است یا نماز جمعه، ولی هر دو را ترک می‌کند.
