محمد بن مسلم مازری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن مسلم مازری (م
۵۳۰ هـ.ق) متکلم، اصولی و صوفی سده ششم (هجری قمری) بود.
تنها کحاله به نقل از منابعی معاصر از او یاد کرده است.
وی در قیروان نزد ابوطیب عبدالمنعم به تحصیل اصول پرداخت و سپس برای ادامه دانش‌اندوزی به
حجاز و
مصر سفر کرد.
سرانجام در اسکندریه مقیم شد.
از آثار وی
البیان فی شرح البرهان و
المهاد فی شرح الارشاد الی تبیین قواعد الاعتقاد، هر دو در شرح آثار امام‌الحرمین جوینی (م. ۴۷۸ق)، است.
با توجه به وابستگی جوینی به
مذهب شافعی، انتساب مازری به این مذهب محتمل است.
در سال ۵۳۰ (هجری قمری) در اسکندریه وفات کرد.
ابوعبداللّه محمد بن مسلم بن محمد بن ابی‌بکر مازری قرشی تنها کحّاله به نقل از بعضی منابع معاصر از او یاد کرده و می‌نویسد: متکلم،
اصولی
و صوفی بود.
وی در سفر به
تونس، در شهر قیروان علم اصول را فرا گرفت.
سپس به منظور تکمیل اندوخته‌های خویش به حجاز و مصر سفر کرد
و درنهایت در اسکندریه مقیم شد.
مازری در شهر قیروان علم اصول را از محضر ابوطیب عبدالمنعم و برخی دیگر فرا گرفت.
ابوعبداللّه درباره مذهبش، گفتنی است از آن‌جاکه
ابوالمعالی امام الحرمین عبدالملک بن عبداللّه جوینی (م
۴۷۸ هـ.ق) از علمای شافعی بوده است.
به احتمال فراوانی مازری نیز شافعی بوده و آثاری درباره عقاید خود شرح کرده است؛ اگرچه استاد و شاگردی این دو، به ویژه با سفر مازری به حجاز بسیار محتمل است.
محمد بن مسلم کتابهایی تألیف کرده که عبارتند از:
• البیان فی شرح البرهان جوینی؛
• المهاد فی شرح الارشاد الی تبیین قواعد الاعتقاد جوینی.
مازری در سال ۵۳۰ (هجری قمری)
در شهر اسکندریه وفات کرد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن مسلم مازری»، ج۴، ص۳۸۱.
