محمد بن علی مازندرانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن علی مازندرانی (م
۵۸۸ هـ.ق) فقیه یا مفسر شیعی قرن ششم (هجری قمری) بود.
تنها
حاجی خلیفه در
کشف‌الظنون از او یاد کرده و کتاب
اسباب النزول را به وی نسبت داده است.
در منابع معتبر طبقات، تراجم و رجال اثری از این شخص یافت نمی‌شود.
با توجه به اشتراک نام، کنیه، لقب، سال وفات و نام اثر، احتمال دارد که این فرد همان ابن شهرآشوب مازندرانی (محمد بن علی بن شهرآشوب، م.
۵۸۸ ق)، مؤلف اسباب نزول القرآن باشد.
نام «شعیب» در نقل حاجی خلیفه تصحیف «شهرآشوب» باشد.
ابوجعفر محمد بن علی بن شعیب مازندرانی که تنها حاجی خلیفه از وی یاد کرده و وفات او را در سال ۵۸۸ (هجری قمری) دانسته و کتاب
اسباب النزول را به وی نسبت داده است.
در دیگر کتاب‌های طبقات، تراجم و رجال اثری از وی دیده نمی‌شود.
از طرفی وی در اسم، لقب، کنیه، سال وفات و نام اثر با ابوجعفر محمد بن علی بن شهر آشوب مازندرانی
صاحب اسباب نزول القرآن
مشابه است؛ از این‌رو به نظر می‌رسد.
این شخص همان ابن شهرآشوب بوده و در کلمه شهرآشوب تصحیفی صورت گرفته است، البته این در صورتی است که نام اصلی شهرآشوب شعیب نبوده باشد.
ابوجعفر کتاب
اسباب النزول را تالیف کرده است.
مازندرانی در سال ۵۸۸ (هجری قمری) وفات نموده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ممحمد بن علی مازندرانی»، ج۴، ص۳۸۲.
